Úrval - 01.04.1955, Side 33

Federico Garcia Lorca:
VÖGGUÞULA
(Úr sjónleiknum Blóðbrullaup)
1 þýðingu Magnúsar Ásgeirssonar.
Hér skal hiartalhlfur
heyra um Stóra-Faxa,
hestinn úti í ánni.
Áin svöl og skyggð
rennur gegnum gljúfur
grœnrökkvaðra skóga,
byltist undan brúnni
barmafull af hryggð.
Aldrei drenginn dreymir
dul, sem áin geymir,
hálf % undirheimum,
hálf í mannábyggð.
Sof þú, baldursbrá,
því mannlaus bíður hestur úti í á.
Blunda, rósin rjóð,
því niður hestsins vanga vætlar blóð.
Rauð í faxi rótin,
rista niður fótinn,
silfursax í auga! —
Samleið áttu menn
fram á fljótsins eyri.
Flaut úr œðum dreyri,
villtari öllum vötnum.
Vakir Ijúfur enn?
Sof þú, baldursbrá,
því mannlaus stendur hestur úti í á.
Blunda, rósin rjóð,
því niður heslsins vanga vœtlar blóð.
Silfurfölan flipann
forðast liann að vœta,
mœnir miðja vega
milli bakka og áls, —
knýr með klökku hneggi
klettafjállsins veggi,
meðan örend áin
um hann vex i háls!
Hvíti nœturhestur,
heljarfljótsins gestur!
Mjöll í myrkri og blóði!
Morgunroðafax!
Svœfum Ijúfling Ijóði,
langt er til dags.
Far þú héðan, Faxi!
Fyrir gluggann vaxi
lilynur dýrra drauma,
draumur undir hlyn.
Senn á sveinninn vœni
svefninn fyrir vin.
Hestur úti í húmi!
Hérna er barn í rúmi
sveipað silki og ull.
Sœng með svanadúni,
sjálf er vaggan gull!
Stóri, hvíti hestur,
háskans nœturgestur!
Ber þig brott að skunda!
Bak við fjöll og dali
fagurtoppa og tryppi
tölta um heiðarmó.
Loks má Ijúfur blunda.
Ljúfur hefur ró.
Sof þú, baldursbrá,
þvi mannlaus stendur hestur úti í á.
Blunda, rósin rjóð,
af hestsins augum hníga tár og blóð.