Úrval - 01.04.1968, Qupperneq 92

90
um þetta vandamál. Hann hugsaði
sem svo, að tækist honum ekki að
fá eigendur hinna þekktari nauta-
atsvalla til þess að leyfa Manuel að
spreyta sig, gæti hann tekið á leigu
risavaxið tjald og sett það upp á
velli fyrir utan einhvern bæinn líkt
og fjölleikahústjald og látið Manuel
keppa þar. Þetta tíðkaðist talsvert,
og svo fór hópurinn bæ úr bæ með
tjaldið og hélt sýningar. Hann hafði
að vísu ekki nægilegt fé til þess
að leigja slíkan útbúnað, en honum
datt í hug, að kannski væru íbúar
einhvers smábæjar svo langsoltnir í
nautaat, að unnt mundi reynast að
fá bæjaryfirvöldin til þess að leggja
fram það fé, sem með þurfti. Nú,
hvers vegna ekki Palma del Rio eins
og hver annar bær? Hvers vegna
ekki bærinn, sem Manuel fæddist í?
Hann stökk fram úr rúminu og
hringdi til Palma del Rio. Hann
náði sambandi við einn bæjarnefnd-
armanninn, Antonio Caro að nafni,
en hann sá einmitt um allar opin-
berar athafnir. E1 Pipo beitti allri
sinni mælskulist, er hann tók að
lýsa undrabarni sínu, drengnum,
sem var nú í þann veginn að taka
við virðingarsæti þeirra Joselito,
Belmonte og Manolete. Og þetta
undrabarn var meira að segja frá
Palma del Rio: Manuel Benitez:
hrópaði E1 Pipo.
Það var sem símalínan yrði raf-
mögnuð, þegar bæjarnefndarmað-
urinn heyrði þetta nafn. „Hvað seg-
ið þér?“ öskraði Caro. „Enginn í
Palma mundi borga einn peseta til
þess að sjá þennan þjóf! Bæjar-
stjórnin mundi kaupa fangelsi
ÚRVAL
handa honum, en ekki nautaats-
gjald og útbúnað!"
E1 Pipo hélt áfram að sárbæna
Caro. Hann tók á öllu, sem hann
átti til. Svo þegar hann skildi, að
þetta var allt tilgangslaust, sagði
hann snögglega, áður en hann hafði
gert sér grein fyrir því, hvað hann
var í þann veginn að segja: „Jæja
þá, ég borga þá leiguna fyrir tjald-
ið og allan útbúnað." Samt hikaði
Caro ennþá. E1 Pipo fann nú, að
hann var að vinna sigur, og hróp-
aði því: „Og líka fyrir nautin!"
Þessu síðasta tilboði E1 Pipos var
tafarlaust tekið.
El Pipo var hneykslaður á bíræfni
sinni og flýtti sér heim í íbúð sína
í Madrid til þess að ræða þar við
konu og börn, en þau voru fimm
að tölu. Hann rifjaði þar upp sigra
og ósigra síns bugðótta lífsferils.
Og síðan útskýrði hann það fyrir
þeim, hvers vegna hann héldi þessa
ráðstefnu.
Hann sagði, að nú væri hann
reiðubúinn til þess að varpa ten-
ingunum í síðasta sinni á ævi sinni
og leggja mikið undir. Hann endur-
tók nú þau hátíðlegu loforð, sem
hann hafði þegar gefið fjölmörgum
nautaatsumboðsmönnum á Spáni,
og lýsti yfir því, að piltur einn,
Manuel Benitez að nafni, mundi
valda algerri byltingu á nautaats-
völlunum einhvern daginn, og að
hann sjálfur, E1 Pipo, höfuð San-
chez-fjölskyldunnar, mundi koma
undrabarni þessu á framfæri. Hann
bætti því við í flýti, að því miður
vantaði hann 160.000 peseta (þá um
2700 dollara) til þess, að slíkt yrði
mögulegt.