Úrval - 01.12.1971, Blaðsíða 92

90
ÚRVAL
ar gamli maðurinn hrósaði teikn-
ingum hans hástöfum .„Mig langar
til þess að biðja þig um að gera svo-
lítið fyrir mig,“ sagði Sherwood.
„Sittu kyrr hérna á tröppunum svo-
litla stund og teiknaðu mynd af
Ruppert."
„Hendurnar á mér skulfu,“ sagði
Walt mörgum árum síðar. „Ég þráði
það svo heitt, að þetta yrði lang-
bezta myndin mín.“
um, ætlaði hann ekki að geta sofn-
að. Hann var í geysilegu uppnámi.
Veturinn 1908 veiktist Elías al-
varlega af barnaveiki, og samkvæmt
læknisráði seldi hann búgarðinn.
Þeim Walt og Roy var falið að út-
búa auglýsingaskilti, þar sem aug-
lýst var uppboð á búgarðinum, og
festa þau skilti upp á áberandi
stöðum. Walt gerði sér góða grein
fyrir því, hvað auglýsingar þessar
Þegar myndinni var lokið, tók
læknirinn hana og hélt henni arms-
lengd frá sér og virti hana vand-
lega fyrir sér. „Walter," sagði hann,
„þetta er svo góð mynd, að ég ætla
að láta ramma hana inn og hengja
hana upp á vegg í lækningastofunni
minni." Og það vakti jafnvel enn
meiri furðu Disneys, að hann greiddi
honum 5 cent fyrir teikninguna.
Þegar Walt var genginn til náða um
kvöldið í stóra járnrúminu, sem
hann svaf í ásamt Roy, bróður sín-
táknuðu, þótt ungur væri. Hann
gerði sér grein fyrir því, að hann
yrði nú að yfirgefa búgarðinn, akr-
ana og hagana og þá Kalla og Magra.
Hann fór að gráta. Og Roy gat alls
ekki huggað hann, hvernig sem hann
reyndi.
Uppboðið var haldið viku síðar.
Það var á laugardagsmorgni og kalt
í veðri. Þegar þeir Walt og Roy voru
á labbi eftir Aðalstræti í bænum
Marceline skömmu síðar, sem var
WALT DISNEY
91
næsti bær við búgarðinn, heyrðu
þeir ákaft hnegg. Þeir voru ósköp
daprir í bragði. Og þarna stóð einn
af uppáhaldsfolunum hans Walts
bundinn við kerru. Bóndi einn í
nágrenninu hafði keypt hann. Og
Walt þaut af stað til folans, áður
en Roy tókst að halda aftur af hon-
um. Walt faðmaði folann að sér og
úthellti heitum tárum yfir faxið á
honum. Það var sem hjarta hans
„ÉG VIL VERÐA LISTAMAÐUR"
Elías Disney fluttist nú til Kans-
as City og keypti þar dreifingar-
réttindi fyrir dagblað. Þeir Roy og
Walt hjálpuðu til þess að bera út
blöðin. Þeir urðu að vinna 5Vz
klukkustund á morgnana, áður en
þeir fóru í skólann, og 2 klukku-
stundir eftir að þeir komu heim úr
skólanum síðdegis. En samt voru enn
ekki til neinir peningar á heimilinu

væri að bresta. Roy hvatti hann til
þess að koma burt, en Walt anzaði
því engu. „Komdu, Walt,“ sagði
Roy ... „Þú gleymir þessu bráðum.“
En Walt Disney gleymdi þessu
aldrei nokkurn tíma. Hluti bernsku
hans var horfinn, dáinn og grafinn,
og hann átti eftir að eyða allri ævi
sinni í að endurskapa þennan
bernskudraum sinn og unaðsdagana,
sem hann átti heima á búgarðinum
í Missourifylki.
til þess að kaupa leikföng fyrir, því
að Elías greiddi þeim Walt og Roy
ekki grænan eyri, þótt hann borg-
aði öðrum útburðardrengjum kaup.
„Nú, ég fæði ykkur og klæði,“ sagði
hann við syni sína. Og það þýddi
ekkert að ræða það mál framar.
Elías Disney var ósveigjanlegur.
Walt varð ófrelsi þetta mikil kvöl.
Bezti vinur hans, Walt Pfeiffer að
nafni, sem bjó í næsta húsi, fór
stundum með hann á kabaretsýn-
ingar í Orpheumleikhúsinu þar í