Úrval - 01.12.1971, Síða 115

WALT DISNEY
113
anna og íbúa þeirra en nokkrir ljós-
myndarar höfðu áður gert. Ef til
vill væri hægt að gera slíkt hið sama
í Alaska, á svæði, sem hann hafði
nú fengið geysilegan áhuga á, þar
eð hann áleit það vera síðasta ó-
numda svæðið í Bandaríkjunum.
í fyrstu fálmaði Walt sig aðeins
áfram í þessu efni. Og fyrstu fyrir-
skipanir hans til hjónanna Alfreds
og Elmu Milotte, sem höfðu náttúru-
kvikmyndun að atvinnu, voru því
heldur óljósar. Hann sagðist líklega
geta notað hvers konar heimildar-
myndir, er sýndu þróun Alaska nú-
tímans, um námur og námugröft,
fiskveiðar og vegalagningu. En þeg-
ar nokkrir mánuðir höfðu liðið og
búið var að taka geysilegt magn af
myndum og senda þær til Disney,
sendi hann þeim svohljóðandi stutt-
ort skeyti: „Of margar námur. Of
margir vegir. Fleiri dýr!“ Það var
sem Milotte hefði fengið skyndileg-
an innblástur, þegar hann sendi Dis-
ney svohljóðandi svarskeyti: „En
hvað um loðseli?"
Árum saman hafði Milotte þráð að
geta heimsótt hinar kletóttu Pribil-
ofeyjar til þess að taka þar myndir
af einu furðulegasta fyrirbrigði
náttúrunnar, tilhugalífi, eðlun og
fæðingu IV2 milljón sela, sem hverfa
svo að lokum á eins dularfullan hátt
og þeir birtast skyndilega við eyj-
una á ári hverju. Walt geðjaðist
strax að þessari hugmynd. „Kvik-
myndið loðseli," hljóðaði hið stutt-
orða svarskeyti hans.
í tæpt ár lifðu Milottehjónin
frumstæðu lífi á Pribilofeyjum. Þau
héngu stundum tímunum saman í
strengstólum uppi yfir björgunum,
sem ískaldar öldurnar skullu á. Og
þau sendu samtals yfir 30.000 fet af
kvikmyndafilmum til kvikmynda-
vers Disneys í Burbank. Þar voru
myndirnar klipptar og tengdar
saman og gerð úr þeim hin sögulega
heimildarkvikmynd „Selaey“. Þeir,
sem sáu um dreifingu og leigu
mynda Disneys, neituðu að taka
myndina eftir að hafa séð hana á
fyrstu einkasýningunni. Þeim fannst
hin óvenjulega millilengd myndar-
innar vera mjög varhugaverð, en
sýningartíminn var 31 mínúta.
„Þeir vilja bara ekki kaupa hana,“
sagði Roy og kvartaði hástöfum.
„Þeir segja allir: Hver kærir sig um
að glápa á seli liggjandi á berum
klettum?"
Það fékkst svar við þessari spurn-
ingu, þegar Osearsverðlaun Banda-
rísku kvikmyndaakademíunnar voru
veitt árið 1948. „Selaey“ vann Os-
carsverðlaunin fyrir bezta tveggja
spólu kvikmyndaefnið. Og milljónir
manna sáu þessa mynd ásamt síðari
heimildarmyndum Disneys, svo sem
„Afríkuljóninu“ og „Sléttunum, sem
eru að hverfa“ Og því var eins far-
ið með alla þessa mörgu áhorfendur
og Walt sjálfan. Þeir höfðu unun af
því að fá slík stórkostleg tækifæri til
þess að heimsækja þessa dýrðar-
heima Móður Náttúru, sem voru
enn ómengaðir.
EINS KONAR DISNEYLAND
Þegar dætur Disneys, þær Diane
og Sharon, voru ungar, var laugar-
dagurinn alltaf „Dagur pabba", og
Walt eyddi oft síðdeginu með þeim í
skemmtitækjagarði þar í nágrenn-
inu. „Þetta voru mestu hamingju-