Tíðindi Prestafélags hins forna Hólastiftis - 01.01.1975, Blaðsíða 59
MENNTAMÁL
62
En um sérkennslu hefir yfirleitt ekki verið að ræða fyrir
leikmenn. Skóla eða námskeið vantar til þess að veita
fræðslu í einstökum greinum safnaðarstarfsemi.
I ársriti íslenzkra kvenna, Hlín, ritar frú Halldóra Bjarna-
dóttir hvatningarorð og lýsir þjónustu djákna og djákna-
systra, eins og hún kynntist þeirri starfsemi í Vesturheimi.
Halldóra skrifar á þessa leið (Hlín 44. árg. bls. 135).
„Hvernig væri að fara að dæmi fríkirkjunnar, til dæmis
vestan hafs, þar sem kjörnir djáknar starfa með prestum
sínum, valdir menn, karlar og konur, sem vígð eru til starfs-
ins? Þeir heita með hátíðlegri vígslu safnaðarins, að starfa
með trúmennsku með presti sínum í Guðs nafni.
Hugsa sér, ef hver söfnuður í Reykjavík hefði 20—30
djákna, sem störfuðu með presti sínum, fylgdust með 20
safnaðarmeðlimum og heimsæktu þá við og við. Þeir eru
til í höfuðborginni, sem fúslega vildu starfa þannig, mtð
Ijúfu geði, ef eftir væri leitað.
Eg kynntist djáknastarfinu vel, árið sem ég var vestan
hafs, því mágur minn, Henry Thodore Halvorson, stjórnar-
ráðsmaður, var einn af 50 djáknum í stórum söfnuði, í hinni
Lútersku kirkju í Ameríku, í Reginu, höfuðstað Saskatche-
wan-fylkis í Kanada.
Hver djákni fylgdist með 20 safnaðarmeðlimum á vissu
svæði í borginni. í hverri kirkjudeild eru fjórar altarisgöng-
ur á ári. Allir fermdir meðlimir safnaðarins eru húsvitjaðir
Kvennaskóli Þjóðkirkjunnar að Löngumýri í Skagafirði.
É