Tíðindi Prestafélags hins forna Hólastiftis - 01.01.1975, Blaðsíða 172
175
FRÉTTIR
urra ættmenna þeirra, eru voldug minnismerki, sem mjög
voru farin að láta á sjá. Legsteinunum var mörgum lyft, og
byggt undir þá, áletrun var hreinsuð og skýrð, steinarnir
límdir og lagfærðir eftir þörfum og var frágangur allur til
fyrirmyndar. Svipaða aðhlynningu fengu margir aðrir leg-
steinar og minnismerki og má þar nefna t. d. steininn á
leiði séra Jóns lærða frá Möðrufelli, sem þjónaði Möðru-
vallaklaustri á efri árum. Hann andaðist árið 1846 og var
grafinn fyrir kirkjudyrum. Grafskriftin er nú vel læsileg,
en hana lét séra Jón sjálfur gera; og ætlaði hann hverjum
þeim er gengi iir kirkju, að nema þar sína hinztu predikun:
Liggur hér rotinn
líkami dauðans
Jóns prests Jónssonar,
Jesú Krists syndara.
Vonaði sá af náð
að verða hólpinn,
en athöfnum sínum
engum treysti.
Minnztu þess maður,
hvað mest um varðar,
tak ráð í tíma
og trúðu Guði.
Þá er og ástæða til að nefna elstu legsteinana, sem eru
mjög sérstakir að allri gerð, en þeir eru á leiðum þeirra
hjónanna Lárusar Scheving, sýslumanns, sem andaðist árið
1722 og Þórunnar Þorleifsdóttur konu hans, sem andaðist
árið 1696. Steinar þessir voru nokkuð brotnir, en þó ekki
ver farnir, en þegar Matthías Þórðarson, fornminjavörður,
kom til Möðruvalla árið 1912 og gaf nákvæma lýsingu á
áletrun og ásigkomulagi þeirra, enda lengst af síðan varð-
veitzt að mestu undir jarðvegi. Steinar þessir voru hreins-
aðir, og límdir og eru nú læsilegir hverjum þeim, sem að
þeim gengur. Fleira mætti nefna af því ágæta endurbóta-