Skírnir - 01.04.1906, Blaðsíða 14

110
Japan.
ÍSkirnir..
herforðabúrið í Tokyo og 1,499,557 við herforðabúrið í
Osaka, en við klæðaverksmiðju hersins í Senju unnu árið
1902 i518,12tí menn.
Ogrvnni fjár hefir alt þetta kostað. Til landhersins
ganga á ári um 30 milj. króna, en til flotans um 90 milj.
Ekki er annars getið en að alþýða telji fé þessu vel varið
og bei’i fúslega byrðarnar sem her og floti hafa í för með
sér, enda liefir hann gjört garðinn frægan.
Hvað myndu Islendingar segja um að kosta 240 þús.
krónum á ári hverju til þess að lialda uppi sjálfstæði sínu?
Hætt er við, að sumum þætti það dýrkeypt, en ekki er
það minna sem flestar þjóðir verja til þess ummælalítið,
og ættum vér ekki að standa öllum öðrum að baki í föður-
landsást og frelsisþrá.
Að sjálfsögðu var her og floti Japana aðalatriðið í
baráttu þeirra fyrir fullu sjálfstæði og þjóðarrétti. Annað
atriði, er miklu skifti, voru samningar þeirra við önnur ríki.
Þess er fyr getið, að um sama leyti og stjórnarbreyt-
ingin mikla varð í Japan höfðu stórveldin þröngvað Japön-
um til þess að leyía útlendum verzlun og viðskifti, en
jafnframt sett inn í samningana hvern toll skyldi gjalda
af aðfluttum vörum og að Evrópumenn skyldu ekki dæm-
ast eftir japönskum lögum, heldur skyldu þeir sjálfir dæma
um sín mál eftir lögum Norðurálfulandanna. Með samn-
ingum þessum var Japan skipað á bekk siðlausra þjóða
og þeim ekki unt neins jafnréttis við Norðurálfuþjóðirnar.
Þetta þótti sem von var hin mesta þjóðarsmán og auk
þess sviftu tollákvæðin Japana umráðum um sín eigin mál
og bökuðu þeim fjártjón. öllum þótti því afarmiklu máli
skifta að komast að betri samningum, þegar fyrstu samn-
ingarnir gengn úr gildi. Þá fyrst var þjóðin komin i tölu
siðaðra þjóða, þegar fult jafnrétti var fengið og dæma
mátti útlendinga, sem búsettir voru i Japan, eftir landsins
lögum á sama hátt og hvarvetna tíðkast í Norðurálfunni.
Ætla mætti, að þetta liefði verið léttara verk en að
koma sér upp æfðum hermönnum, flota og landher, en
það var þvert á móti. Herinn var kominn í gott skipulag