Skírnir - 01.04.1906, Blaðsíða 11

Skírnir.
Japan.
107
Norðurálfuþjóðirnar ólíku fleiri liðsmenn, en Japanar þurftu
eig'i að ætla sér að mæta fleirum en sem þeim liðsafla
svaraði sem við yrði komið að senda austur, en það var
um langan veg að sækja. Nú skorti Japana þekkingu á
flestu þvi er laut að hernaðarlist Norðurálfumanna og
gripu þeir því til þess ráðs, sem þeir oftast nota er líkt
er ástatt: þeir fengu frakkneska foringja til þess að kenna
sér og leggja á ráðin. Jaínframt stofnuðu þeir herforingja-
skóla og voru kennararnir í fyrstu frakkneskir.
Hálfnað er verk þá haflð er, segir máltækið. Það
átti þó naumast við hjá Japönum hvað það snerti að koma
sér upp her og landvörnum eftir nýjustu tízku. Oðara en
þeir lögðu út á djúpið í þessu stórmáli mættu þeir hverj-
um erflðleik á fætur öðrum. Næsta árið þurfti að gjöra
álíka ráðstafanir hvað herskipaflota snerti. Var þar tekið
til sama ráðs, en England tekið til fyrirmyndar og Eng-
lendingar í byrjun notaðir sem kennarar. Sama árið var
og stofnað hergagnabúr. Þá þurfti og að koma fastri
skipun á útboð og æflngu vopnfærra. manna og var það
gjört næstu árin með almennri herskyldu. Skyldi hver
vopnfær maður vera í hernum 3 ár æflnnar, og má geta
nærri hve þungt það kom niður á þjóðinni að missa af
allri nytsamri vinnu manna á bezta aldri í svo langan
tíma.
Nú rak eitt annað og leiddi hvað af öðru. Það var
til lítils að koma sér upp herbúnaði, vigvélum og her-
skipum, ef ekki mátti að þeim gjöra þar i landi og endur-
bæta. Það var því óumflýjanlegt að setja á fót skotfæra-
verksmiðjur, tryggar hafnir með öllum útbúnaði til aðgjörða
á jafnvel stærstu skipum. Tryggja þurfti herskipunum
nægilegar kolabirgðir og þær máttu ekki geta lent i hers-
höndum. Ramgjör landvígi varð því að byggja á ýmsum
stöðum. Fjöldi skóla og annara stofnana var óumflýjan-
legur til þess að verða sjálfbjarga í öllu hvað herinn
snerti. Auk alls þessa og margs annars þá gjörði sú
þjóðarnauðsyn vart við sig að mestu vandkvæði fylgdu
því að kaupa alt frá útlöndum, járn, vélnr, fallbyssur,