Skírnir - 01.04.1906, Blaðsíða 15

Skírnir.
Japan.
llt
um 1896, en hitt ekki fyr en 1899, og var þó engu minna
kapp á það lagt.
Eflaust hefir verzlunarhagnaðurinn ráðið miklu um
undirtektir stjórnanna viðvíkjandi nýjum samningum, en
mestur þröskuldur í vegi var þó afnám sérréttinda Norður-
álfumanna. Til þess að þeim yrði slept þurfti hvorki
meira né minna en að umsteypa allri löggjöf Japans,
hegningarlögum, verzlunarlögum og réttargangi, svo að í
fullu samræmi væri við löggjöf Norðurálfunnar og réttar-
farshugmyndir Norðurálfubúa. Japanar sáu fljótt, að undan
þessu varð ekki komist, ef jafnrétti átti að fást, því eng-
inn vegur var til þess að neyða Norðurálfuþjóðirnar til
þess að láta undan. Leiddi þetta til þess, að allri löggjöf
og réttarfari landsins var breytt og sömdu frakkneskir og
þýzkir fræðimenn helztu lagabálkana. Vóru þeir svo sam-
þyktir af þingi og stjórn með þeim breytingum sem óhjá-
kvæmilegar þóttu. Sennilega hefir þetta verið þung þraut
fyrir Japana, því fjöldinn allur af nýju lögunum hefir
hlotið að koma í bága við gamlar venjur og réttartilfiun-
ingu manna.
En það var ekki þetta eitt sem lagt var í sölurnar til
þess að fá þjóðina tekna í tölu mentaþjóðanna með fullu
jafnrétti. Margar tilraunir voru gjörðar, menn sendir á
fund stórveldanna, erindrekum þeirra haldnar veizlur og
hvað eftir annað reynt að fá samkomulag, og var jafnvel
breytt um fatnað og flesta siði við hirðina og sem víðast
annarsstaðar til þess að semja sig sem mest að Norðurálfu-
tízku í stóru sem smáu. Ekkert ætlaði þó að koma að
haldi fyr en Japanar tóku að skýra gömlu samningana,
sem ekki voru sem fullkonmastir, á ýmsan hátt sem
þröngdi að kosti útlendinganna. Þetta, í sambandi við
sigur Japana í Kínastríðinu og vaxandi gengi þeirra, leiddi
að lokum til æskilegra samninga með fullu jafnrétti. Hafa
nú Japanar jafnvel sérréttindi sem Norðurálfumenn í Kína,
Kórea og Síam.
Japanir hafa beitt fé, lægni, þrautseigju og gengið
óhikað í dauðann til þess að afla sér fullra og óskertra