Skírnir - 01.01.1907, Blaðsíða 87
Ritdúmar.
87
Eða má það ekki heita, að gefa alþýðu manna steina fyrir brauð,
að bjóða henni griðamál hin fornu með stafsetning Konungsbókar, t. d.:
a lande eþa lege.
scipi eþa asciðe.
ihafe eþa a hestzbake
arar miðla
eþa avstscoto.
þopto eþa þilio
ef þarfar gervaz.
Og sérstaklega þykir mér það illa farið um þennan forna formála,
sem fyrir fegurðar sakir ætti það skilið, að hvert mannsbarn á Is-
landi lærði hann utan bókar. Að sýna hann í svona dulargervi
er nær því ver farið en heima setið; flestir lesendur hlaupa blátt
áfram yfir hann. Brýna nauðsyn ber til að ryðja greiða braut
milli fornra og nýrra bókmenta, og þau hamratröllin, er fyrst ber
að leggja að velli á þeim vegi, eru þessar gömlu sérvizkukreddur,
er dylja fornöldina augum almennings í fornu stafsetningarmoldviðri.
Að vísu hefi eg tínt til nokkrar næsta smávægilegar aðfinn-
íngar að riti. herra Jóns sagnfræðings, en þó meir fyrir siðasakir
en af nauðsyn. Hafi hann manna heilastur int þetta verk af hendi;
Jjykist eg mega fullyrða, að öll hin yngri kynslóð muni kunna
honum hlýjar þakkir fyrir.
Skylt er og enn sem oftar um íslenzkar bókmentir á seinni
árum, að minnast þakksamlega kostnaðarmanns ritsins, herra bók-
sala Sigurðar Kristjánssonar, er jafnt nú sem fyr hefir sýnt vott
■stakrar ræktarsemi við íslenzka t'ræði.
Bj'órn Bjarnason,
frá Viðfirði.
* *
*
MATTH. JOCHUMSSON: LJÓÐMÆLI. V bindi. Rvik 1906. Prentsm.
sFrækorna«.
Þetta bindi er hið síðasta af hinu mikla Ijóðasafni þjóðskáldsins.
T'remst hefir það að geyma tvenna flokka af þýðingum, fyrst eftir
•G e r o k, nokkur af hiuum frægu og fögru biblíuljóðum hans í við-
bót við það, sem komið vat- áður, og þar næst þýðingar á nokkr-
um kvæðum úr »Fanrik Stáls ságner« et'tir Runeberg. Mörg af
Jtessum siðarnefndu kvæðurn hafa verið á vörum fjölda manna, síðan