Skírnir - 01.01.1907, Blaðsíða 91

Ritdómar.
91
En hér er ekki rúm til að rita ytarlega um þyðingar Matth.
eða IjóÖ hans yfir höfuð. Þessi dæmi eru tekin af handahófi. Efnið
er nóg fyrir hendi í heilar bækur, ef skýra ætti verk hans eins og
þarf, og rökstyðja dóma sína svo vel væri. Eg skal játa það, að
eg er gæddur gleggra auga fyrir því, sem vel er gert, en hinu, sem
miður fer. Þess vegna eru hinar björtustu störnur í ljóðagerð
Matth. fastastar í minni mínu. Eg sé, að aðrir festa augun meira
á hinu, er þeim þykir ábótavant. Ekki skil eg hvernig þeim
smönnum er farið. En rétt hefir skoðun þeirra einnig á sér ef þeir
geta rökstutt hana. Þess vegna er þörf á að rita ytarlega um
Ijóðagerð hans og benda þar á bæði kosti og lyti, ekki í því skyni
að knósetja Matthías eða láta hann gjalda fyrir yfirsjónir sínar,
heldur vegna alþyðu. Það, sern lélegt er, á ekki að kallast gott,
vegna þess, að það er eftir h a n n. Það á að opna augu manna
fyrir því, eins og hinu; sé það látíð undir höfuð hggjast, er hætt
við, að af því leiði kæruleysi og óvandvirkni í íslenzkri ljóðagerð.
Eftir slíkan hreinsunareld sæi þjóðin ef til vill betur en nú hvílíkt
skáld hún hefir átt, þar sem Matthías er.
Eg hefi óbeit á öllum mannjöfnuði. Mér finst hann bera vott
um þroskaleysi og þröngsýni. Ekkert af skáldum vorum þrengir
að öðru i huga mínum; eg ann þeim, bverjum fyrir sitt. Þess
vegna mæli eg þau ekki hvert við annað. Ekki veit eg hvernig
alþýða manna fer að í slíku máli, en víst er um það, að margir
eru vinir ljóða Matth. Það sést meðal annais á því, að um leið
ög síðasta bindið kemur út-af þessu mikla ljóðasafni, er hið fyrsta
uppgengið, svo prenta verður það upp af nýju. Þó var upplagið
óvanalega stórt, 2200 eint.
Vonandi er að vér megum enn mikils vænta, því að alt af
er skáldið jafnungur í anda.
G. M.