Skírnir - 01.01.1907, Page 78

78
Kormakur og Steingerður.
færask fjöll en stóru
fræg í djúpan ægi: —
auðs áðr jamtifögr tróða
alin veröi Steingeröi*).
Steingerður kvaðst eigi vilja háS hans, en Korttiakur sVarar því
með vísu um þaS aS oft hafi sig dreymt fyrir því aS hún mundi
þó faSma hantt um sföir. Steingerður segir: »Það skal eigi verða
ef eg raá ráða og skildist þú svo að eins við þau mál að þess er
þér engi von«. Nú sofa þau af um uóttina. Um morguninn byst
Kormakur í brott, finnur Steingerði, tók af hendi sér fingurgull og
vill gefa hentti. Hún mrelti : »Tröll hafi þig allan og svo gull
þitt«. — Kíðitr Kormakur heim og líkar heldur illa við Stein-
gerði. —
Um vsturirm fer hann noröur í Svínadal að finna Steingerði.
Varð úr því rnikill fjattdskapur milli Kortnaks og þeirra bræðra,
Þorvalds tinteins og Þorvarðs. Gekk Kormakur tvívegis á hólm
við Þorvarð og hafði sigur. Steingeröur var viðstödd í fyrra skiftið.
Er hólmgöngunni lauk gekk Kormakur til hennar. Honum var
orðið varmt og tók af höfði sór hjálminn. Hann þerrir af sór
sveita á möttulskauti SteingerÖar og kvað vísu að vanda. Kor-
makur bað Steingerði með sór fara; hún kvaðst munu skipa
um menn og skiljast þau og unir hvorttveggja illa við. Þorvarður
er þangað færour og bindur hún meiðsl hans. Kormakur hittir
nú jafnan Steingerði. Þorvarði batnar seint. Þórdís spákona fræðir
hann um það að honutn væri það helzt til heilsubótar að halda
álfablót og hafa til þess graðung þann er Kormakur hafði höggvið
er hann gekk af hólminum. Kormakur Iretur það ekki falt nerna
hantt fái fyrir baug þann er Steingerður átti og verður það að
kaupum. Kormakur kveðttr vísu um það að nú muni Steingerður
spyrja um hringinn sinn, er þeir komi með graðungiun :
Hvars nú baugr enn brendiT
— böl ólítið drýgjum —
hefr hann sveinn enn svarti,
sonr Ogmundar, skaldit.
*) auðspöng og auðs tróða eru kvenkenningar; bjöð = jörð. Skáld-
ið talar hér utn heimslit.