Skírnir - 01.01.1909, Blaðsíða 89

Erlend tíðindi.
Atvinnuleysið beggja vegna Atlantshafs er í rauninni
mestu tíðindi þessara þriggja fyrstu mánaða ársins, þótt um þau
sé reyndar færra talað en margt annaö, sem minna er um vert,
og er svo að sjá sem heimsblöðin miklu hafi ekki meira en svo í
fullu tró að ræða það mál alvarlega eða rekja það til rótar. Því
það er víst, að stjórnendur landanna horfa ekki áhyggjulaust á
það, að verkmenn og iðnaðarmenn ganga í hundruðum þúsunda
iðjulausir um löndin og mergð manna í hverju landi, sem skortir
flestar eða allar lífsnauðsynjar fyrir sig, konur sínar og börn sín.
Og fleBt af þessu atvinnulausa fólki er hvorki öreigar nó ónytj-
ungar, heldur blómi og viðkoma verkmannal/ösins, en bardagi
þessara manna við atvinnuskort og örbirgð hefir harðnað ár frá
ári og út yfir tekið þrjú missirin síðustu.
A Englandi hafa verkmenn verið svo aðþrengdir undanfarið,
að stappað hefir nærri, að þeii gerðu upphlaup, til þess að herja
út eitthvað að gera, og líkt hefir verið háttað um flest iðnaðar-
lönd Norðurálfu og Vesturheims. I Danmörku hefir aldrei þrengt
svo að sem í vetur, og hafa menn leitað þar ýmsra bragða til að
bæta úr sárasta vetrarsultinum með því að veita atvinnuúrlausn
með ýmsu móti, en í febrúarmánuði var búið að skjóta saman um
landið á þriðja hundrað þúsundum króna til bráðabirgðahjálpar
verkamönnum, og sá þó fremur litla staði. Engu minni eru vand-
ræðin meðal Þjóðverja og Frakka og hvergi er sultarúlfurinn langt
frá garði.
Tröllslegust sýnist þó iðjuleysis-martröðin vera í Bandaríkjum
Ameríku. Þaðan hefir árið sem ieið flúið atvinnuleysið fjöldi manna
úr öllum atvinnugreinum og þó hafa farið hryllisögur þessa síðustu
mánuði af þeim sem eftir eru.
I New York kvað svo ramt að um miðjan febrúar, að gildir
menn buðu sig þar hópum saman fyrir matvinnunga og fengu þó