Skírnir - 01.01.1909, Blaðsíða 15

Skapstúrar konur.
15
fylgir þeim á leið, í því skvni að vita sem gerst, hverjir
hafa verið í ferðinni. Hún spyr þá, hvað til tíðinda hafi
orðið í skiftum þeirra Bolla. Þeir segja slíkt sem i hafði
gerst. Enginn finnur á henni, að þeir hafi neitt það gert,.
er henni var í móti skapi. Einn vegandinn hefir í framrni
við hana það illmenskubragð, að hann þerrir á fötunn
hennar blóðið af þvi spjótinu, sem hann hat'ði lagt mann
hennar í gegn um með. »Guðrún leit til hans
o k b r o s t i v i ð«.
Langmest af því, sem okkur er sagt um Gfuðrúnu, er
bundið við ástamál hennar og hjónabönd. Laxdæla legg-
ur sérstaka áherzlu á giftinga-örlög hennar með þvi að
segjsg þegar Guðrún er nýkomin til sögunnar, drauma,
sem hana dreymir íyrir mönnum sínum. Einn er krók-
faldur, sem henni þótti illa sama; og hún greip hann af
höfði sér og kastaði honum út í læk. Annar er silfur-
hringur, sem henni þótti mikil gersemi og ætlaði lengi að
eiga. En hann rendi af hendi henni út í vatn og hún sá
hann aldrei síðan. Þriðji er gullhringur, sem hún hugði,
að hún mundi lengur njóta en silfurhringsins; en ekki
þótti henni sá gripur þeim mun betur sama, sem gull er
dýrra en silfur. Grullhringurinn lenti á steini og brotnaði,
og lienni þótti dreyra úr hlutunum. Hugmynd hafði hún
uni það í draumnum, að ef hún hefði betur til gætt,
mundi hringurinn ekki liafa brotnað. Fjórði er gull-
hjálmur, mjög settur gimsteinum. Hann var henni nokkuð
þungur, svo að hún bar halt höfuðið. Hann steyptist af
höfði hennar út á Hvammsfjörð.
Guðrún er manni gefin, 15 ára gömul, nauðug eins og
Hallgerður. Samfarir þeirra voru nokkuð dæmislíkar sam-
búð Hallgerðar við fyrsta mann hennar. Hallgerður eyddi
mat gegndarlaust. Guðrún er manni sínum erfið í gripa-
kaupum. »Váru engar gersimar svá miklar á Vestfjörð-
um, at Guðrúnu þætti eigi skaplegt at hon ætti, en galt
þó fjandskap Þorvaldi, ef hann keypti eigi, hversu dýrar
sem metnar voru«. Loks brestur liann þolinmæði út af
öllu þessu hófievsi og slær hana kinnhest. Hún tekur