Skírnir - 01.08.1912, Síða 29

Jörgen Pétur Havstein.
219
að geyma fjárins, verja öllum samgöngum og drepa það
niður þar sem kláði kæmi í ljós, ef svo skyldi til takast,
og var þessu ekki haldið fastara fram, sökum þess að
Vatnsnesið var svo afskekt. Þóttu nú allar horfur á að
takast mundi að kæfa niður sýkina með öllu þar í sýslu.
Þegar ráðherrabréflð varð heyrinkunnugt nyrðra, tóku
menn alment mjög illa undir það. Hinn 19. jan. 1859
áttu Suður-Þingeyingar fund með sér á Sigríðarstöðum, og
var á orði haft, að allir hreppstjórar þar í sýslu skrifuðu
amtmanni og segðu af sér hreppstjórnarstörfum, ef þeir
mættu ekki hér eftir sem hingað til halda fram sannfær-
ingu sinni. Voru menn einráðnir í því nyrðra, að halda
fram niðurskurðarstefnunni hvað sem stjórnin segði. Þing-
eyingafundurinn sendi Húnvetningum ávarp, og er þar
meðal annars svo að orði komist um atferli stjórnarinnar:
»Vér berum það traust til yðar, að þér munið nú eigi
hopa á hæl, þó stjórn vor hin útlenda hafi svift yður og
oss fylgi og forgöngu embættismanna, sem hingað til hafa
styrkt þetta mikla nauðsynjamál vort með slíkum lofs-
verðum áhuga, viturleik og krafti, er jafnan mun hafður
í minnum meðan land þetta byggist og saga þess líður
eigi undir lokK1).
Frá Húnvetningum er það að segja, að almenn sam-
tök voru höfð þar í sýslu um að rita ávörp til amtmanns
nyðra og þakka honum fyrir ötula framgöngu í málinu
og lýsa yfir fullu fylgi við skoðanir hans. Undir ávörp
þessi rituðu flestallir bændur í Húnavatnssýslu. Þessi
þakkarávörp og traustsyfirlýsingar til amtmanns hafa
óefað verið honum kærkominn vottur um hylli hans hjá
almenningi, eins og þá stóð á, og jafnað upp að nokkru
leyti mótkast það, er hann hafði sætt frá stjórninni og
víðar að. Kunni hann því auðvitað illa, er honum var
bannað að fylgja fram sannfæringu sinni, og var um eitt
skeið á orði haft, að hann mundi heldur segja af sér, en
að fylgja fram lækningunum. En sem betur fór kom
J) Norðri VII. árg. bls. 5.