Skírnir - 01.08.1912, Side 51

Ur ferðasögu.
241
miklir iþróttamenn, eins og orðið >muscular christianity*,
vöðvakristni bendir til. Óheillastefnan, sem hinn helgi
biskup Jón ögmundsson hóf öðrum fremur á Islandi, fekk
miklu minni byr á Englandi, líka af því að þar bættist
ekki útlend sultarkúgun ofan á svarta kirkjukúgunina,
eins og á íslandi; og ekki mun það íþróttaleysi og líkams-
hatur, sem svo margir af oss súpa seyðið af, til fulls hafa
náð sér niðri á íslandi fyr en á 17. öld, eftir daga þeirra
Odds sterka og Hrólfs sterka, sem báðir dóu skömmu eftir
1600. Sextándu aldar íslendingasögurnar eru víst nokkuð
í »þjóðsögunum«, en þar þyrfti að gera betri skil. Lík-
amshatrið, sem er einhver versti gallinn á því, sem menn
kalla kristindóm, er annars ókristilegt, eins og má sjá af
guðspjöllunum, þó að þau séu léleg sögurit og rnikið virð-
ist hafa verið úr þeim felt. En af þeim virðist þó mega
ráða, að Kristur hafi verið afburðamaður að afli og af-
bragðs sundmaður. Og ekki þykir mér ótrúlegt, að hin
dýrðlega Kristsmynd Thorvaldsens í Frúarkirkju, sem
góð eftirmynd ætti að vera af í hverri kirkju á Islandi,
í staðinn fyrir þessar misjafnlega vel máluðu altaristöfi-
ur, hafi rétt fvrir sér um útlit hans. Það er einmitt ein-
kenni hinnar æðstu listar, að ná í sannleikann, eða tals-
vert af honum, jafnvel þar sem það virðist dauðlegum
mönnum um megn.
V.
Það á ekki illa við, að snúa sér frá Pálskirkju og að
Parlamentshöllinni, sem er hið veglegasta hús og ekki
ósamboðið öðrum meginþættinum í hinum enska vilja til
valdsins. Þinghöllin stendur við Thames-á, og er sú hlið
hennar, sem að ánni snýr, 940 fet á lengd, en turnar rísa
yfir höllinni svo háir, að menn verða að setja hnakkann
á bak aftur áður þeir fái séð yfir upp, eins og Snorri
Sturluson segir svo skemtilega í hinni óviðjafnanlegu
ferðasögu Þórs til Útgarða-Loka. En það var ekki laust
við, að mér fyndist eg þarna líkt á vegi staddur eins og
Þór í Útgörðum, og vantaði þó bæði hamarinn og fleira;
16