Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1973, Qupperneq 2

6
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
Slv
Síðasti kaflinn í AM 194 8vo, sem Kr. Kálund nefnir Lílcneskju-
smíð, er skrifaður á tæpar þrjár blaðsíður aftast í handritinu, bl.
51v—52v. Síðasta blaðsíðan er að heita má ólæsileg; einstöku orð
sjást, en ekkert hefur tekizt að lesa í samhengi. Auðséð er að text-
inn heldur áfram út blaðsíðuna (23 línur), og eins líklegt að áfram-
hald hans hafi verið á blöðum sem hafi glatazt aftan af handritinu.
Það sem stendur á bl. 51v—52r hefur Kr. Kálund prentað að svo
miklu leyti sem hann gat lesið. Skriftin á þessum blaðsíðum er víða
máð, en á ljósmyndum sem hafa verið teknar í útbláu Ijósi er hægt
að lesa flest sem Kálund sá ekki og leiðrétta annað sem hann hefur
sett eftir ágizkun, en að sjálfsögðu er mikill stuðningur að útgáfu
hans við lesturinn. Mér þykir því rétt að prenta þennan kafla á
nýjaleik; hann er hér á eftir prentaður stafrétt eftir handritinu
eins og ég hef þótzt geta ráðið í það, en í hornklofa er sett það
sem ekki verður lesið með vissu. Línur í handritinu eru afmarkaðar
með lóðréttu striki hér í prentinu og tölusettar.
5Jesus Christur f(adir) [ok] s(onr) [ok] h(eilagr) andi huerr er yfir meistari | 6 er
ok hofut smidr ok upp haf allra listanna j ueró11d|7inni styrki os med sinni
miskunn at ver mettim þers helldr | 8 bidia hann sem os legi mest aa at þÍGÍa
andliga ok likamlig|9a. Medr þersum ordum heilsar elskuligum manni brodur
Mag. eínn | 10 litill [ok] uuendiligr madr T. bidiandi fyrir þau enu fá | 11 [ord
er vit] hofum med talazst at þer forsmaít eí þersa | 12 hina litlu fellu at hon
til nóckurrar naudsynligrar me|13ntar ydr til salubotar véntandfi] at þer bidit
51v.5 ok1-2] lesið þannig af Kálund, en ekki sést nú hvort þarna er punktur eða titull
fvrir ok.
9 Mag.] lykkja er yfir g; þetta getur verið skammstöfun fyrir Magnús.
10 T.] eitthvert band er yfir línu á eftir T, en óvíst hvað það er.
11 ord er vit] lesið þannig af Káhmd, en er að heita má ólœsilegt.
13 Texti þessarar linu er grunsamlegur og líklegt að eitthvað hafi fallið niður.
Jesús Kristur, faðir og sonur og heilagur andi, hver er yfirmeist-
ari er og höfuðsmiður og upphaf allra listanna í veröldinni, styrki
oss með sinni miskunn, að vér mættim þess heldur biðja hann sem
oss lægi mest á að þiggja andlega og líkamlega. Meður þessum orð-
um heilsar elskulegum manni, bróður Mag., einn lítill og óvendileg-
ur maður, T., biðjandi fyrir þau hinu fá orð er við höfum með talazt,
að þér forsmáið ei þessa hina litlu fellu, að hún til nokkurrar nauð-
synlegrar menntar, (...) yður til sálubótar, væntandi að þér biðið
fyrir mér.