Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.2000, Page 233

RITDÓMUR
237
eru aðrar grafir í nágrenninu. í mörgum gröfurn eru fáir hlutir og vel getur
mönnum hafa sést yfir ryðguð járnbrot eða litlar glerperlur, bæði við fyrri rann-
sóknir og þegar kuml hafa fundist fyrir tilviljun.
Gjarnan hefði mátt fjalla frekar um ýmsa þætti: hvað gripasafnið getur sagt
um sambönd við önnur lönd og úttekt á heimagerðum gripum eru tvö atriði,
senr athuga mætti frekar. Þá hefði verið fróðlegt að fjalla sérstaklega um þau
kuml sem innihalda annað haugfé en þá hluti sem greinilega eru hluti af búningi
manna. Einnig hefði verið áhugavert að skoða sérstaklega staðfræði kumla þar
senr hægt er að afla upplýsinga unr slíkt. Þetta nrætti athuga frekar í framtíðinni
og gæti auðveldað fund kunrla áður en uppblástur eða vegagerð spillir þeinr;
grafir senr eru ekki nrarkaðar á yfirborði eru ósýnilegar í landslaginu og er sá
vandi víða þekktur.
Bókin er nrjög vönduð og glæsileg, prentuð á góðan pappír og í henni eru
prýðileg kort í lit. Ganrlar svarthvítar nryndir af kunrlstöðunr auka gildi hennar.
Þegar hefur verið nrinnst á ítarlegan enskan útdrátt sem gerir ritið aðgengilegt
stærri lesendahóp en áður. Allt haugfé lrefur verið ljósmyndað í lit og oft einnig
birtar af því teikningar. Það er nriður að ekki skuli hafa verið hægt að gefa þessu
myndefni meira rýnri því að surrrar myndirnar eru of litlar til að konra að gagni,
til dæmis nryndirnar 8 og 9 á bls. 46 senr eru á spássíu. Þá hafa á nrynd 328-329
bls. 398 sönru skærin verið bæði ljósnrynduð og teiknuð. Spássían er nógu breið,
en tvítekningin óþörf. Helsti galhnn við litnryndirnar er að á nrörgunr þeirra
eru áberandi skuggar vegna þess hvernig þær eru lýstar. Þetta á þó alls ekki við
unr þær allar og stafar sennilega af því að nryndir eru fengnar úr fleiri en einunr
stað. Teikningar Michele Snrith eru nrjög gagnleg viðbót og sýna snráatriði senr
ekki koma franr á ljósmyndum. Það hefði einnig verið nrjög til bóta ef hægt
hefði verið að prenta teikningarnar í stærri nrælikvarða.
Þetta eru þó nrinniháttar ágallar og draga ekki að ráði úr ágæti verksins. Þetta
rit var afar nrikilvægt, þegar það konr út 1956 og er það enn, Adolf Friðriksson
hefur lagt í það unrfangsnrikla og lofsverða vinnu. Enski útdrátturinn nrun gera
ritið aðgengilegt nrun fleirunr og víst er að verkið verður lengi enn ákaflega
mikilvægt. Það verður grundvöllur rannsókna í framtíðinni, bæði á gröfunr og
gripunr og verður til stuðnings við nýja fundi fornbýla þegar þar að kenrur.