Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1890, Síða 46

46
aldamótin 800, og var þá uppi konungr sá í Dana-
veldi, er Guðröðr (Godefridus) hét, og virðist hann
að minsta kosti hafa ráðið fyrir Jótlandi og Vest-
fold í Noregi, en danskir og norskir sagnaritarar
nú á dögum eru ekki ásáttir um, hvort hann hafi
verið danskr að ætt eða Norðmaðr, enda er ekki
auðvelt að fullyrða mikið um slfka hluti, þar sem
við lítið annað er að styðjast en frásögn útlends
rithöfundar (Einhards), sem hafði mjög ófullkomna
þekkingu á afstöðu Norðrlanda og högum Norðr-
landa-þjóða, og vissi t. d. ekki, að nein sú þjóð
væri meðal þeirra, er Norðmenn kölluðust sér i lagi.
J>ó er sú tilgáta Norðmanna (Munchs og Storms)
óneitanlega mjög sennileg, að Guðröðr þessi* 1 sé
»Erieus« (Eirík), er gjörðust höfuðsmenn að því, að ráða
lönd undan Bagnarssonum, en féllu fyrir þeim við Slésvík,
og virðist sögn þessi ekki vera nein markleysa, þvíað Saxi
segir, að til merkis um orustuna séu haugar og örnefni
kend við »Syvardus«. Mætti ímynda sér, að hér væri átt
við Sigfröð þann, er árbækr Frakka nefna, en hverfr úr
sögunni 798. Hefði hann verið af ætt Ynglinga og Eiríks
konungs á Vestfold (Yngl. 51. k.) var ekki ólíklegt, að
haun hefði átt bróður eða frænda að nafni Eirík. Sum
dönsk sagnarit (svosem »Brev. hist.« og Saxi) setja »Eirík
Danakonung« í náið samband við Sigurð Bagnarsson, og
má vera, að það sé af þeim rótum runnið, að Sigurðr hafi
átt dóttur Eiríks þess, er féll fyrir Bagnarssonum, þvíað
Sveinn yíkason segir, að Sigurðr hafi felt Danakonung frá
ríki og gengið að eiga dóttur hans, og sögur vorar (Fms. I.
115) láta Sigurð eiga Blæju, dóttur Ellu konungs, er hann
og bræðr hans sigruðu og drápu.
1) Hvernig Guðröðr hafi komizt til valda í Danmörku,
og hvort hann hafi verið nokkuð skyldr eða tengdr hinum
fyrri Danakonungum eða Sigurði ormi 1 auga, sem sögur
vorar kalla konung í Danaveldi, það er alt tóm ráðgáta,
sem enginn getr leyst úr (sbr. Tímar. X. 96. nm). Eins
er alt vafasamt um suma eptirkomendr hans, t. d. Harald
þann, er fyrstr Danakonunga tók við kristni (826) og ætt-
menn hans, er töldu sig í ætt við Harald (»Herioldus«)
nokkurn, formann Guðröðar (ef til vill Harald granrauða,