Eimreiðin - 01.07.1899, Qupperneq 32

152
ríkin; þar er land frjósamt mjög, og fjölmenni mikið; hafa lands-
búar sér það helzt til skemtana að velta sér í hrúgum af hveiti-
korni, eða ausa því yfir höfuð sér, líkt og draugar á Islandi gerðu
áður við peninga sína. Fyrir norðan Kanada tekur við íshafið,
þar fellur stórfljótið Mackenzie til sjávar; þar búa hvitabirnir og
Eskimóar. Mackenzie-fljótið er hið mesta vatnsfall i Kanada, hart-
nær tvö þúsund mílur á lengd. Að austan ræður Atlanzhaf; þar
á ströndinni er land hrjóstrugt. Þar veiðist þorskur og ýsa og
annað góðgæti. Að vestan ræður Kyrrahaf; þar veiðist selur og
lax. Þar á ströndinni er fjöllótt land og litt bygt. Þar liggur
íyrir landi eyjan Vancouver, og kemur hún siðar við sögu þessa.
Hún er nær þrjú hundruð mílur á lengd, og lítt bygð. Þar er
borg sú er Viktoria heitir. Milli lands og eyjar liggur flói sá, er
Georgiuflói heitir; er hann allbreiður syðst, en mjókkar eftir því
sem norðar dregur, og er þar alt krökt af eyjum, og gott til veiði-
fanga.
Kanada hefir löggjafarþing, sem skiftist í tvær deildir, efri og
neðri. Þingmenn í neðri deild eru kosnir til fjögra ára, og bera
ábyrgð gagnvart alþýðu að því leyti, að hún getur hrundið þeim
úr sessi við lok hvers kjörtimabils, ef þeir reynast illa. En þing-
menn í efri deild leika lausum hala og mega að ósekju fremja alla
klæki, því þeir halda stöðu sinni æfilangt. Tveir öflugir stjórn-
málaflokkar eru i rikinu, og nefnast þeir á góðri íslenzku aftur-
haldsmenn og stefnuleysingjar.
Þing kemur saman einu sinni á ári i borg þeirri, er Ottawa
heitir. Hún stendur á bakka Ottawa-fljótsins í Ontaríó-fylki. Þar
er og aðsetur Kanadastjórnar, og þar situr landstjórinn með hyski
sínu. Aður var sambandsþing haldið í borg þeirri, er Torontó heitir,
en var svo flutt til Ottawa, því bjór var þar ódýrari en í Torontó.
Eru Kanada-þingmenn ræðugarpar miklir og drekka fast.
Fólk það, sem byggir Kanada, er ekki aðeins sambland af
flestum Norðurálfuþjóðum, heldur og af villimönnum þeim, er hér
áttu óðöl sín áður en hvítir menn stigu fótum.á land. Alítum
vér skyldu vora að geta þess, að þeir eru til að sjá sem aðrir
menn; hafa hvorki horn eða klaufir, og eyrun eru ekki lengri en
eyru eru vanalega á vissri dýrategund. Hér má sjá meyjar »dökkar
á brún og brá«, sem ríða i loftinu á fjörugum fákum og skjóta
örvum af boga; og hér getur að líta meyjar, sem klæðast stutt'
buxum og reykja vindla, og þeysast áfram á reiðhjólum svo hart,