Eimreiðin - 01.07.1899, Síða 52

172
afturhaldsmönnum í borginni, skoðað skotvirkin i krók og kring,
fundið að þeim var stórkostlega ábótavant, og nákvæmlega reiknað
út, hvað mikið fé stjórnin þyrfti fram að leggja. Það var feikna
mikil upphæð. En það var enginn vafi á því, að hún gerði það,
því Halífaxbúar voru hennar óskabörn og eftirlæti. Ef þeir nú
aðeins stæðu öruggir með henni gegnum kosningarimmuna, þá
var engin vafi á því, að stórkostlegar umbætur yrða gerðar í borg-
inni á næsta kjörtímabili. Þannig prédikuðu verkfræðingarnir, blað
afturhaldsflokksins, Mr. Johnson sjálfur, og allir vildarmenn hans.
Aftur sögðu stefnuleysingjar, að engu orði væri trúandi, sem
stjórnin eða hennar menn segðu; að öll þeirra loforð hefðu reynst
svik, og stjórnin notaði skotvirkjamálið sem skálkaskjól, því þetta
væri i fjórða sinn að gerð væri áætlun um kostnaðinn við verkið;
lengra hefði það aldrei komist, og mundi ekki komast, þó aftur-
haldsflokkurinn sæti að völdum til eilífðar. Nei, það væri skylda
allra, sem ekki vildu heita förðurlandssvikarar, að styðja að falli
stjórnar þeirrar, sem væri landi og lýð til smánar, og það gætu
þeir bezt á þann hátt, að hrinda Johnson á kjördegi svo djúpt,
að hann næði sér aldrei aftur.
Maður hét Grímur, sonur Gríms búrkjamma, sonar séra Einars
smérbelgs. Hann hafði flutt vestur um haf fyrir tveim árurn, og
var nú búðarmaður og bókhaldari hjájohnson. Heldur þótti hann
ódæll og pöróttur í æsku, og réðu foreldrar hans það af, að láta
hann »sigla« og stunda nám og forframast erlendis. En námið
lenti í handaskolum, og er hann hafði verið við skólann í þrjú ár,
sá hann sinn kost beztan að fara þaðan snögglega, vestur um haf.
Kom hann vestur að áliðnu sumri, og var þá útlærður lögfræð-
ingur. Ekki skildi hann hérlenda tungu. Dvaldi hann í Halifax
vetur hinn næsta, og hafðist ekki að. Þávarjohnson fyrir nokkru
byrjaður að verzla, og var í uppgangi miklum. Grímur biður hann
ásjár, og lofar að þjóna honum vel og dyggilega. Johnson vissi,
að Grímur var lærður, og áleit, að hann gæti orðið gott verkfæri
i hendi sinni, og afréð því að taka hann i þjónustu sína.
Svo var það einn dag þegar kosningarimman stóð sem hæst,
og blöðin rifust á hverjum degi, og kjósendurnir rifust hvar sem
þeir hittust, og undirtyllur kandídatanna voru á þönum fram og
aftur um bæinn, að Grímur sat hjá Johnson inni á skrifstofu hans.
Fyrir framan þá var stórt borð, og á því voru haugar af dag-
blöðum, bæklingum og úrklippum úr.stjórnmálablöðum afturhalds-