Eimreiðin - 01.07.1899, Síða 103

223
þó þeir segðu hið gagnstæða; en glöggast þóttist hún sjá það á
hinu náföla andliti hans og hinu sárþjáða augnaráði.
í þriðja sinni gall skipslúðurinn: »Þið sjáist aldrei framar«.—
Stundin var komin, samverunni var lokið i bráð, og þegar hún
þrýsti siðasta kossinum á hinar bleiku, blóðlausu varir hans, var
sem eitthvað brysti í henni, hún gat ekki gjört sér ljóst, hvernig
því var varið. — Það var kallað á hana. — Hún neytti allrar
þeirrar orku, sem hún átti til, og dró sig hægt úr faðminum sín-
um. — Hann fylgdi henni eftir með höndunum, eins lengi og
hann gat. í klefadyrunum leit hún við og horfði á hann augna-
blik, sendi honum síðustu kveðjuna með angurblíðu brosi. Svo
lokaðist hurðin á eftir henni marrandi: »Þið sjáist aldrei framar«.
IV.
»Hérna kom maður með bréf til þin mamma,« sagði litli
drengurinn og kom hlaupandi inn til hennar, »það er svo skrítið,
það er svart á röðunum og svartur kross öðrum megin á því, ég
hef aldrei séð svona bréf fyrri.«
Hún náfölnaði og hneig niður á stól, sem hjá henni stóð.
Drengurinn rétti henni bréfið, hún leit utan á það og lagði það
svo frá sér á borðið; hún var eins og utan við sig.
»Ætlarðu ekki að opna bréfið, mamma?« spurði litli drengur-
inn og gekk að hnjánum á henni, »kanske það sé frá honum
babba; þú sagðir i morgun, að það kæmi máske bréf frá honum
i dag.«
Hún gat engu orði komið upp, en greip bréfið aftur og opn-
aði það eins og í leiðslu. Hún leit fijótlega á byrjunina. ». . . .
færa þér þá sorgarfregn, að . . . .« Meira þurfti hún ekki að
lesa; hin voðalega vissa var fengin fyrir því, sem hana hafði grunað,
og skelfingarstundin, sem hún hafði óttast svo lengi, var komin.
»Eru þá ailar bænir mínar til einkis,« sagði hún í harmþrungn-
um örvæntingarróm, og hún flóði í tárum.
»Er það ekki frá honum babba?« spurði sveinninn og starði
undrandi á mömmu sína.
»Nei, elsku barnið mitt,« svaraði hún eftir dálitla stund, þvi
hún tók nærri sér að s'vara. »Við fáum aldrei bréf frá honum
framar,« bætti hún við nokkru seinna með titrandi róm og í hálf-
um hljóðum.