Eimreiðin - 01.01.1921, Síða 12

12
1)R. MATTHlAS JOCHUMSSON
[EIMHEiÐiN
inn að yrkja, og ekkert af því var svo tilkomumikið að
því væri gefinn verulegur gaumur. í*að mun fæstum hafa
komið til hugar um það leyti, að hann mundi verða það
mikla skáld, sem raun varð á. En þá var þess þó skamt
að bíða að breyting varð á skoðun manna i þvi efni og
vil eg nú víkja að aðdragandanum til þess.
Um þessar mundir var hér félag, sem lék gleðileiki um
og eftir nýárið á hverjum vetri. Auk Narfa voru á íslensku
leiknir nokkrir útlendir leikir, en annars var oft eða oftar
leikið á dönsku. Sigurður málari Guðmundsson var þá
fyrir nokkru kominn hingað til bæjarins og hafði hann
mjög mikinn áhuga á leiklistinni. Hann var í leikfélaginu
og réði þar öllu að þvi er snerti útbúnað leiksviðsins og
búning leikendanna. Hann hafði mjög sterka þjóðernis-
tilfmning og þvi var eðlilegt að honum sárnaði að það
skyldi þurfa að leika á dönsku og yfir höfuð að eigi væri
til neinn boðlegur íslenskur leikur. Þótt þetta hafi átt
heima um fleiri af leikendunum, þá mun þó Sigurður
málari vafalaust hafa verið aðalhvatamaður að því, að
leikfélagið fór nokkru fyrir jólin 1861 að reyna að fá
saminn íslenskan leik. Hér í Reykjavík var á þeim tíma
ekki um aðra að tala, að snúa sér til f því efni en Jón
Hjaltalín eða Matthias Jochumsson. Leikfélagið hafði ár-
ið áður fengið Jón Hjaltalín til þess að yrkja Kveðju,
sem leikgyðjan Þalía mælti fram af leiksviðinu, og þótti
svo mikið til hennar koma, að hún var prentuð í báð-
um þeim blöðum er þá komu út hér i Reykjavík, Þjóð-
ólfi og íslendingi. Nú var Jón Hjaltalín sjálfur kominn í
leikfélagið og lá því næst að hann væri fenginn til að
semja islenskan leik, en annaðhvort hefir bann skorast
undan því eða, sem mér þykir líklegra, að þess haft
aldrei verið alvarlega farið á leit við hann. Sigurður mál-
ari mun af viðræðum við Matthías hafa treyst honum
betur til að semja þjóðlegan leik eftir sínu skapi. Nokkuð
er það, að leikfélagið snéri sér í þessu efni til Matthíasar,
og þetta var tilefni til þess, að Matlhfas samdi leikrit það,
er nefnt var Utilegumennirnir. Seinna breytti hann því
töluvert og gaf þvi nafnið Skuggasveinn. í febrúar 1862