Eimreiðin - 01.01.1921, Síða 40

40
HJÁLP.
(EIMREIÐIN
ruddalegri harðneskju á Eau cosme/igue-ilminn úr fötum
hennar. Alveg eins og skríllinn á hina ríkari og betri
meðiimi þjóðfélagsins.
Konsúlsfrúin dæsti.
það færðist daufur roði í kinnar Kristínar, þegar hún
sá konsúlsfrúna, og andlitið lýsti bæði blygðun og undrun
að svo miklu leyti sem það gat lýst öðru en gremju. Hún
sópaði nokkrum druslum ofan af stólræfli og benti frúnni
að setjast, rak elstu krakkana út en hina að rúmfleti
föður þeirra, strauk hárið frá enninu og beið þess að
frúin flytti fram erindið.
— Flýltu þér að opna gluggann Stína, sagði konsúls-
frúin óþolinmóð. Þetta loft ætlar að kæfa mig.
Stína leit vandræðalega á gluggann, gekk að hurðinni
og opnaði hana i hálfa gátt.
Svækjan þrengdi sér þunglamalega út um gættina.
— Það er öldungis óþolandi að geta ekki opnað glugga
í svona kytru, Stína, sagði konsúlsfrúin. Og allur þessi
sóðaskapur! Það dugir ekki. Annað eins hefðir þú átt
að læra meðan þú varst hjá mér sem að halda öllu þrif-
legu. það geta menn gert þó fátæktin sé annarsvegar. Þú
verður að sjá um það þegar Jón kemst á fætur aftur, að
hann setji gluggann á hjörur og bera þig svo að halda
við hreinlætinu, sem ég — það verð ég að segja eins og
er — hefi kent bæði þér og öllum stúlkum, sem ég hefi
haft. Eg þoli ekki sóðaskap.
Þegar hér var komið ræðunni þuríti áheyrandinn að
bregða sér yfir til krakkanna, sem slógust við rúmið, og
skilja þau. Þegar Kristín kom aftur fór hún að afsaka
sig með þvf að hún hefði svo hræðilega mikið að gera
og væri einsömul með allan barnahópinn. Andlitið var
aftur búið að ná sinum eðlilega gremjusvip.
Konsúlsfrúin benti Helgu að leysa frá bögglinum og
raða innihaldinu á eldhúsbekkinn. Dósir með soðnum
bjúgum, kjöti og ávaxtamauki ásamt fleira sælgæti og
einhverju af vefnaðarvöru prýddi eldhúsbekkinn og vakti
ágirnd skúrbúa, og nú hélt hvorki ávítandi augnaráð
konsúlsfrúarinnar né snoppungar móðurinnar krökkunum