Eimreiðin - 01.01.1921, Side 106

106
TRÚARBRÖGÐ OG VÍSINDI
IE1MREIÐIN
þér sæjuð sagt frá því einhversstaðar i biblíunni, að lengd
ummáls bringsins væri nákvæml. þrisvar sinnum þver-
málið. Þó má lesa þennan ranga útreikning í 1. Kon.b.
VII. 23. Eg endurtek það aftur, að í þeim efnum sem
heyra beint undir vísindalegar uppgötvanir, er sannleikur-
inn óháður trúarjátningunni og átrúnaði.
Eftirtektarvert atriði í þessu sambandi er einnig það, aö
ekkert er því til fyrirstöðu að jafnvel verstu menn, þjófar,
morðingjar o. s. frv. geta náð svo mikilli fullkomnun í
vísindum, að þeir séu færir um að reikna gang himin-
tungla, segja fyrir sólmyrkva, gera nýjar uppgötvanir, al-
veg eins og guðræknir menn og vandaðir 1 allra breytni
sinni. Margföldunartaflan er ekki séreign guðrækinna
manna, og engin önnur vísindaleg staðreynd. Og þetta
virðist vera guðleg ráðstöfun. Guð lætur sólina skína jafnt
yfir vonda sem góða. Visindin hafa leitt í ljós lög guðs
í efnisheiminum, og þau gæði, er við það hafa unnist,
standa opin öllu mannkyni, jafnt verstu mönnunum sem
hinum bestu. Til þess að komast á braut vísindanna eru
notaðar vísindalegar aðferðir, þar er ekki gripið lil guð-
fræðinnar. Það er sagt um stjörnufræðinginn og stærð-
fræðinginn Laplace, er samdi hina frægu ritgerð, »Mecha-
nique Céleste« um gang himintunglanna og út var gefin
1799, að Napoleon keisari hafi spurt hann, hvers vegna
hann hefði ekki nefnt guð á nafn i bókinni, og hafi þá
Laplace svarað, að þeirrar tilgátu hafi hann ekki þurft
með. Þelta svar hefir einatt verið notað til þess að sanna
óbeit vísindamanna á trúarbrögðunum. Það sannar ekkert
i þá átt, því að Laplace var innilega trúhneigður maður,
sem á dánardegi fullyrti að kærleikurinn væri miklu meira
virði en öll hans stærðfræðisþekking. Það sein sagan
sannar er það, að þetta ójafnaðarskrímsli, er íarið hafði
eyðandi eldi um Evrópu og skilið hana eftir löðrandi í
blóði, gat talað af léttúð um guð í sambandi við jafn-
ópeisónuleg efni, og margföldunarlaflan er.
Þeir sem fást við vísindaleg efni eru, eða eiga að vera
með öllu ópersónulegir, lausir við alt meðhald, hvort
lieldur í trúaráttina eða heimspekisáttina. Hið eina við-