Morgunblaðið - 10.05.2001, Síða 51

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. MAÍ 2001 51
var fugl sem flaug í átt til sólar en
missti skyndilega flugið.
Ég þakka fyrir að hafa fengið að
kynnast Sigurhirti og mildi hans og
góðmennsku. Að sonur minn hafi
orðið þeirrar gæfu aðnjótandi að
læra svo margt gott og fallegt af afa
sínum, á þessu tveimur og hálfa ári
sem þeir hafa átt saman. Ég þakka
fyrir allar þær stundir sem Sigur-
hjörtur eldri og Unnur hafa gefið
okkur, ég hef aldrei áður kynnst því-
líku örlæti og greiðvikni og hjá þeim
hjónum. Það hljómar næstum of gott
til að vera satt, en orð megna ekki að
lýsa hinni hreinu lund sem prýddi
þennan mann. Orð megna einnig lít-
ils, þegar leitast er við að lýsa þeim
söknuði og missi sem við tökumst nú
á við. „En ég veit, að látinn lifir. Það
er huggun harmi gegn.“ Þar vitna ég
í Jónas Hallgrímsson, orð sem voru
bara orð, en hafa nú öðlast djúpa og
sanna merkingu. Sigurhjörtur var
að bjarga litlum þresti, á þeirri
stundu sem kallið kom, og hann
heldur áfram að styrkja og styðja
okkur öll, eftir sem áður. Það á ekk-
ert betur við á þessari stundu en
vitna í ljóðlínur sem Sigurhjörtur
sjálfur valdi er hann ritaði minning-
arorð fyrir mörgum árum um
tengdaföður sinn:
Flýt þér, vinur, í fegra heim.
Krjúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
Meira að starfa guðs um geim.
(Jónas Hallgrímsson.)
Sigrún Sól Ólafsdóttir.
Aldrei er svo bjart
yfir öðlingsmanni
að eigi geti syrt
eins sviplega og nú;
og aldrei er svo svart
yfir sorgarranni,
að eigi geti birt
fyrir eilífa trú.
(M. Joch.)
Þegar við nú kveðjum kæran
bróður og mág hinstu kveðju kemur
margt í hugann. Elstur okkar sex
systkina sem upp komust og fyrir-
mynd okkar allra. Afburðagóður
námsmaður og heill í öllu sem hann
tók sér fyrir hendur. Foreldrum
okkar öldruðum reyndist hann
traust stoð og tengdamóður sinni
góður tengdasonur. Sigurhjörtur
var gæfumaður og við hlið hans stóð
hin góða og trausta eiginkona Unnur
Vilhjálmsdóttir eins og klettur og
synirnir tveir. Seinna komu tengda-
dæturnar og barnabörnin tvö sem
voru eftirlæti hans og sólargeislar.
Það var gott að sækja þau Unni
heim og okkur systkinunum hélt
hann saman og margar voru hátíð-
arstundirnar sem við áttum hjá
þeim. Aðeins viku fyrir andlát hans
vorum við saman í fjölskyldufagnaði
og eins og alltaf var ýmislegt frá
gömlu dögunum rifjað upp. En nú er
skarð fyrir skildi og okkar er að
hlýja okkur við allar góðu minning-
arnar, en hugur okkar er hjá fjöl-
skyldu hans sem við vottum alla okk-
ar samúð og biðjum að þau finni
huggun í sorginni.
Þú sefur eins og bylgja
sem vindar hafa vaggað
í værð á lygnum fleti.
Andar hljótt.
Og liljuhvítar mundir
hafa lokað augum þínum
og ljóssins dísir boðið góða nótt.
Svo fagurt er vort mannlíf,
svo fullt af ást og mildi,
þó feyki visnum blöðum
gegnum draum þinn stormaher.
Ímynd þess, sem vonar,
sem verndar allt og blessar
skal vaka yfir þér.
(Kristján frá Djúpalæk.)
Anna og Guðmundur.
Skjótt hefur sól brugðið sumri,
því séð hef ég fljúga
fannhvíta svaninn úr sveitum
til sóllanda fegri.
Sofinn er nú söngurinn ljúfi
í svölum fjalldölum,
grátþögull harmafugl hnípir
á húsgafli hverjum.
Skjótt hefur guð brugðið gleði
góðvina þinna,
ástmögur Íslands hinn trausti
og ættjarðar blóminn!
Áður sat ítur með glöðum
og orðum vel skipti.
Nú reikar harmur í húsum
og hryggð á þjóðbrautum.
(Jónas Hallgrímsson.)
Í dag kveðjum við kæran tengda-
son, mág og svila Sigurhjört Pálma-
son.
Það er margs að minnast þegar
við lítum til baka yfir þau fjörutíu ár
sem við höfum átt samleið og aldrei
bar skugga á.
Sigurhjörtur var ljúfur í lund,
hvers manns hugljúfi og það geislaði
frá honum góðvild og hlýja. Alltaf
var hann tilbúinn að rétta hjálpar-
hönd þeim er á þurftu að halda og
tengdamóður sinni einstaklega
hjálplegur.
Sigurhjörtur var mikill fjölskyldu-
maður og voru þau hjón Unnur og
hann samhent og samrýnd. Eftir að
þau luku störfum hafa þau átt góðan
tíma saman og í samveru með barna-
börnunum Unni Svölu og Sigurhirti,
en gjarnan hefði sá tími mátt verða
lengri. Þau voru iðin við að rækta
samband við ættingja og vini og þær
eru margar ánægjustundirnar sem
við höfum átt á heimili þeirra.
Kæri Sigurhjörtur, við minnumst
þín með þakklæti og söknuði.
Við biðjum góðan guð að vaka yfir
elsku Unni, Villa, Pálma, Siggu, Sig-
rúnu, Unni Svölu og Sigurhirti og
gefa þeim styrk.
Blessuð sé minning Sigurhjartar.
Aðalbjörg og fjölskyldur.
Sigurhjörtur var einstaklega vel
gerður maður. Hann var giftur gáf-
aðri og hlýlyndri konu, Unni Vil-
hjálmsdóttur, og þau áttu tvo syni,
Vilhljálm og Pálma. Hvernig gat það
gerst að fjölskyldufaðirinn, sá sem
var og er enn í hugum okkar þunga-
miðjan í öllu sem gera skyldi og sá
sem tók á sig ábyrgðina á smáum og
stórum framkvæmdum innan fjöl-
skyldunnar, væri allt í einu kallaður
heim til feðra sinna og frá okkur?
Svo ótrúlegt og eiginlega ekki leyfi-
legt, vegna þess hlutverks sem Sig-
urhjörtur gegndi í fjölskyldunni að
vera sá öxull sem annað fjölskyldulíf
snerist um. Þrátt fyrir þessa miklu
eiginleika var samt annað sem skipti
sköpum um þá mynd sem hann gaf
okkur með lífi sínu; hinn mildi og
glaðlegi maður sem alltaf brosti ljúft
undir öllum samræðum og kom allt-
af með góðar útskýringar á hverju
sem við annars reyndum að útskýra
eða gagnrýna. Sigurhjörtur var fag-
ur á velli og bjartur yfirlitum, hvítt
hárið var vel greitt og bláu blíðlegu
augun horfðu á mann full af lífi og
kátínu.
Mörg eru þau fjölskylduboðin og
þær uppákomur sem hafa verið
haldnar í Vesturbergi 27 og oft hleg-
ið dátt, því glaðlyndið var ríkjandi
þáttur í fjölskyldulífinu. Þar var gott
að njóta ljúfra kræsinga sem Sig-
urhjörtur átti sinn stóra þátt í að
búa til. Allt líf í Vesturbergi snerist í
kringum hamingju og gott líf. Og
það var alveg sama hversu oft maður
var í sambandi við Vesturbergið eða
hversu iðulega þörf var á að hittast,
alltaf voru þau saman hjónin, Unnur
og Sigurhjörtur, samtaka í öllu því
sem þau tóku sér fyrir hendur, hvort
heldur var veisla heima, bara venju-
legt kaffispjall heima hjá þeim eða í
öðru heimahúsi, verslunarferð eða
það að kíkja í glugga við Laugaveg-
inn, ferð á kaffihús í borginni, ferða-
lag út á land á sumrin. Einatt voru
þau hjónin saman um ákvarðanir.
Og það voru þau víst í þau um það bil
fjörutíu ár sem þau höfðu verið heit-
bundin hvort öðru. Og þvílík heit-
binding! Þau voru nánast sem ein
manneskja. Því þó þau væru ekki
saman hverja stund þá voru þau í
stöðugu sambandi og vissu alltaf
hvar hitt var niðurkomið eða á hvaða
leið. Einu sinni sem oftar vorum við
að borða saman ásamt fleirum í
Vesturbergi ásamt Öllu, móður
Unnar. Yfir kaffibollunum í stofunni
með fallega útsýninu yfir Reykjavík-
urborg tókum við Alla til að bera
saman ökkla okkar. Okkur langaði
nefnilega að vita hvor okkar væri
líklegri til að hafa dansað meira á
okkar ungdómsárum. Og Sigur-
hjörtur var viss um að Alla hlyti að
hafa verið fádæma dansmær og tók
til að leika á píanóið á heimilinu og
spilaði létt danslag og við og fleiri
stigum danssporin og Aðalbjörg
sveif um gólfið og var strax kosin
besta dansmærin. Og Sigurhjörtur
hélt áfram að spila og allir tóku til að
syngja með eins og svo oft áður í
Vesturbergi. Því Sigurhjörtur var
mjög músíkalskur og einnig synirnir
og spilaði á píanóið fyrir sjálfa sig og
aðra þegar hann langaði til.
Eitt sinn fórum við hjónin ásamt
Öllu í bíltúr á leið í heimsókn í sum-
arbústað að Flúðum þar sem Sigga,
Villi og Unnur Svala voru ásamt
vinafólki. Á leiðinni austur hlógum
við mikið því Alla var svo spaugsöm
og við sátum með fína hatta í aft-
ursætinu og þeir fóru fram fyrir
augu okkar eða út á hlið allt eftir því
sem bíllinn skókst er hann fór um
ósléttari vegi. Og svo þegar við
stönsuðum á leiðinni áttum við fullt í
fangi með að halda höttunum á höfð-
um okkar vegna vindáttar og við
sem ætluðum að vera sem líkastar
enskum hefðardömum á ferðinni í
sveitasæluna. Og Sigurhjörtur hló
dátt við stýrið því honum leið best
þegar allir voru hlæjandi og nutu
sín.
Eitt er víst, hann Sigurhjörtur vill
ekki að við sitjum núna með sút og
sorg í sinni vegna hans. Alls ekki.
Hann sem aðeins þráði gleði og gam-
an og að allir hefðu það sem best og
skemmtilegast. Því biðjum við góðan
Guð um að blessa minninguna um
þennan kæra fjölskylduföður sem
með lífi sínu kenndi öðrum megin-
gildi þessa lífs; að sýna kærleika,
umhyggju og áhyggjuleysi með
ábyrgð. Hann var sá sem vildi kalla
fram gleði fólksins síns og annarra í
kringum sig. Hann vildi að aðrir
skildu hversu mikilvægt og stórkost-
legt það er að sýna mildi og fórnfýsi
og það að gleyma sér í ást til sinna
nánustu eins og Sigurhjörtur gerði
allt sitt líf.
Dóttir mín var lánsöm að eiga Sig-
urhjört sem tengdaföður. Hann var
henni og dóttur hennar svo góður
alla tíð. Oft sat Unnur Svala litla
trygg í fangi afa síns og vildi ekki
annars staðar vera þegar hann var
með þeim. Og nú veit hún að afi er
kominn til Jesú. Guð varðveiti minn-
inguna um þennan góða mann og
gefi okkur sinn styrk í sorginni.
Þóra Benediktsson.
Sigurhjörtur Pálmason verkfræð-
ingur er látinn. Kallið kom öllum að
óvörum. Við höfðum talað saman
deginum áður og ákveðið að hittast
þá eftir helgina. Við vorum langt
komin með að ganga frá lausum end-
um varðandi fyrirtækjareksturinn.
Sigurhjörtur hafði unnið í áratugi
með eiginmanni mínum, Hauki Pjet-
urssyni verkfræðingi, sem lézt fyrir
rúmu ári. Mælinga- og kortagerð-
arfyrirtækið Forverk hf. var lengst-
um þeirra sameiginlegi vinnustaður.
Samvinna þeirra tveggja var ætíð
eins og bezt verður á kosið. Vinátta
hans og stuðningur var mikilvæg
Hauki eftir að hann stofnaði fyrir-
tækið árið 1956. Þegar kortagerð-
arhluti Forverks var seldur stofnuðu
Haukur, Sigurhjörtur og Friðrik
Adolfsson verkfræðingur Forverk
sf. Þar var haldið áfram vinnu við
mælingar. Einnig hófu þeir Sigur-
hjörtur og Haukur að vinna saman
að staðsetningu landamerkja jarða.
Þessi nýi starfsvettvangur varð hinn
ánægjulegasti fyrir þá. Árið 1997
verða þáttaskil. Stofnað var nýtt
hlutafélag, Forverk hf., á gömlum
grunni, en nú í samvinnu við Sigurð
Ragnarsson verkfræðing, verk-
fræðistofuna Línuhönnun hf. og LH
tækni. Sigurhjörtur vann áfram í
Forverki þangað til í fyrra.
Þar til árið 1997 var fyrirtækj-
areksturinn á Freyjugötu 35, þar
sem við Haukur áttum heima og síð-
ar dóttir mín Björg og fjölskylda.
Bæði börn okkar Hauks og barna-
börn hafa því kynnst Sigurhirti frá
barnæsku. Dætur mínar, Björg og
Inga Lís, og sonur, Björn Óli, unnu
með honum í Forverki og kynntust
honum vel. Þau minnast hans nú
með hlýhug og þakklæti fyrir vin-
semd hans í garð fjölskyldunnar.
Ég sá um bókhald í Forverki frá
1982 og var samveran með Sigur-
hirti alltaf ánægjuleg. Sigurhjörtur
hafði undanfarið verið mér afar
hjálplegur við að flokka gömul sögu-
leg gögn frá starfsemi gamla For-
verks. Þegar ég talaði við Sigurhjört
hinsta sinni sat hann með barnabarn
sitt í fanginu og var hinn ánægðasti
með lífið og tilveruna. Þannig er gott
að minnast hans.
Ég er mjög þakklát fyrir sam-
starfið og þá vináttu sem Sigurhjört-
ur sýndi okkur hjónum. Sendi ég og
fjölskylda mín Unni, sonum þeirra
og fjölskyldum okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Blessuð sé minn-
ing Sigurhjartar.
Jytte Lis Østrup.
Móðurbróðir minn, Sigurhjörtur
Pálmason, er látinn, 75 ára að aldri.
Ég hitti Sigurhjört viku áður en
hann lést, hressan í bragði, en Sig-
urhjörtur bar aldurinn vel. Um hann
léku mildir straumar. Yfir honum
var sífelld birta. Sigurhjörtur rækt-
aði garðinn sinn. Um morguninn var
hann við vorverkin í garðinum þegar
hann kom auga á fugl sem flogið
hafði inn um gluggann. Sigurhjörtur
fór inn og vildi hjálpa fuglinum út í
frelsið; og var það hans síðasta verk
hér á jörðu.
Sú hinsta kveðja er nokkuð lýs-
andi fyrir persónuleikann, hjálpsem-
ina sem honum var svo eiginleg.
Pabbi segir að sá maður sem ekki
vissi hvað kærleikur var hefði aðeins
þurft að hitta Sigurhjört.
Ég tek heilshugar undir þau orð.
Sigurhjörtur var ótrúlega hlýr mað-
ur og mildur; hafði góða nærveru.
Hann var opinn og fróður, hallmælti
engum og var alveg fordómalaus.
Þegar ég var lítill var Sigurhjört-
ur frændinn með stóru effi. Eftir að
hann lauk verkfræðinámi í Kaup-
mannahöfn og hóf störf hér heima
bjó hann hjá foreldrum sínum, afa
mínum og ömmu, Soffíu Sigurhjart-
ardóttur og Pálma Einarssyni, á
Laugateignum. Ég fór með honum í
ótal bíltúra á rauðri Volkswagen-
bjöllu og við ræddum heima og
geima. Sigurhjörtur talaði við mig
sem félaga, virkjaði mínar barnslegu
vangaveltur og tók mig alvarlega.
Sigurhjörtur átti grammófón og
keypti handa mér fyrstu grammó-
fónplötuna sem ég eignaðist, Kard-
emommubæinn. Hana hlustaði ég á
frá morgni til kvölds og ef ég gisti
hjá afa og ömmu vakti ég Sigurhjört
fyrir allar aldir með þeim kumpán-
um Kasper, Jesper og Jónatan.
Eftir að Sigurhjörtur kynntist
sinni góðu konu, Unni Vilhjálms-
dóttur, fluttu þau á Hofteiginn,
næstu götu við Laugateig. Þar var
ég einnig tíður gestur, fylgdist með
Villa stíga sín fyrstu spor og síðar
Pálma. Sigurhjörtur og Unnur voru
samhent hjón og báru með sér hlýju
og vináttu hvar sem þau komu. Ég
og fjölskylda mín vottum Unni og
öðrum aðstandendum okkar dýpstu
samúð.
Einar Már Guðmundsson.
Elsku Sigurhjörtur, fyrir hönd
strákanna á Háaleitisbraut vil ég
skrifa til þín og þinnar yndislegu
fjölskyldu sem þú skilur eftir nokkr-
ar þakkarlínur.
Ég votta ættingjum og fjölskyldu
þinni mína dýpstu samúð. Það verð-
ur vissulega tómlegt fyrir þau að sjá
á eftir jafn heilsteyptum og ástrík-
um fjölskylduföður, en í huga okkar
eru ótal góðar minningar um þig
sem við varðveitum, minningar sem
munu ylja okkur öllum um ókomna
tíð.
Sem skóla- og íþróttafélagi Vil-
hjálms var ég ásamt mörgum öðrum
jafnöldrum hans tíður gestur á
heimili ykkar. Þær stundir voru góð-
ar og unun að horfa á þá ást sem
ríkti á heimilinu. Okkur strákunum
var ávallt vel tekið og fyrir hönd
þeirra þakka ég fjölskyldunni í Vest-
urbergi 27 kærlega fyrir frábæra
viðkynningu. Þar sáum við strákarn-
ir í Fram hversu mikla áherslu þið
hjónin lögðuð á að rækta tengsl við
fjölskylduna og mikilvægi þess að
eiga góða og samheldna fjölskyldu.
Takk fyrir að taka alltaf vel á móti
okkur.
Takk fyrir að leyfa okkur að vera
við sjálf.
Takk fyrir að trúa á okkur.
Takk fyrir þann kærleik sem þið
sýnduð okkur.
Við þig, elsku Unnur, vil ég segja
að Sigurhjörtur hefur nú yfirgefið
þessa vídd og farið yfir til þess sem
sumir kalla „sumarlandið“, en þaðan
mun hann vaka yfir barnabörnun-
um, aðstandendum og þér um
ókomna tíð. Það geta ekki margar
fjölskyldur státað af jafn indælu
heimili og þið komuð upp. Megi
þessar góðu stundir er þið áttuð
saman og sá kærleikur er þið sýnduð
öðrum styðja þig og fjölskyldu þína í
gegnum sorg ykkar nú.
Jakob Þór Haraldsson.
Ég fór heim til Íslands um daginn.
Var þá einn af góðu punktunum í
ferðinni að hitta Sigurhjört. Við unn-
um saman nokkra daga, þar sem við
yfirfórum ýmis smámál, og var þá
eins og við hefðum hist í gær. Þegar
við kvöddumst á Laugaveginum
sagði ég við hann að nú sæjumst við
eftir rúman mánuð og hlakkaði ég til
þess að hitta hann. En svo skyldi
ekki fara.
Ég þekkti Sigurhjört alveg frá
barnæsku. Fyrirtækið Forverk, sem
bæði faðir minn og hann unnu við,
var á Freyjugötu 35, þar sem for-
eldrar mínir áttu heima. Sigurhjört-
ur var einn af þeim örfáu mönnum
sem ég hef hitt um ævina, sem ég
get með sanni sagt að hafi verið góð-
ir menn á allan hátt. Í öll þau ár sem
ég þekkti hann, sem losuðu fjörutíu,
vissi ég aldrei til að hann ræddi illt
um nokkurn mann né málefni og það
held ég sé sjaldgæft. Jákvæður,
hress, alltaf tilbúinn að ræða um hitt
og þetta með léttu brosi.
Þegar ég byrjaði að vinna ellefu
ára hjá Forverki sem mælingastrák-
ur var Sigurhjörtur bæði yfirmaður
og lærimeistari. Ekki vissi ég þá, að
ég ætti eftir að vinna með honum,
reyndar með hléum, í tuttugu og níu
ár. Með föður mínum vann hann í
tæp 45 ár, þannig að þetta var í fjöl-
skyldunni. Samstarf okkar og sam-
vera var alltaf góð. Það var fróðlegt
að sjá hvernig hann vann allt hratt
og vel en án alls asa.
Eftir að faðir minn og hann
ákváðu að stofna saman fyrirtæki
jókst samband okkar frekar. Ég fór
þá einnig að kynnast Unni konu
hans. Þá fór ég að skilja hvers vegna
Sigurhjörtur var svona ánægður
með lífið og tilveruna, enda átti hann
sérstaklega góða konu. Var alltaf
gaman að fara með þeim á árshátíð
Verkfræðingafélagsins og sjá þau
snúast um gólfið, enda var tónlist
honum í blóð borin.
Ég votta fjölskyldunni hans sam-
úð mína. Allir sem kynntust Sigur-
hirti munu sakna hans mikið en ekki
síst þið.
Björn Óli Hauksson.
Legsteinar
Vönduð íslensk framleiðsla
Fáið sendan myndalista
Hamarshöfði 4, 110 Reykjavík
sími: 587 1960, fax: 587 1986
MOSAIK
✝
Marmari
Granít
Blágrýti
Gabbró
Líparít