Réttur - 01.07.1951, Qupperneq 25

RÉTTUR
169
Sambandsstjóm reynir að stofna til einangraðra verkfalla.
Ekki tók betra við um efndir í Hafnarfirði. Þegar Hlíf gekk eftir
því að bærinn stæði við yfirlýsingu sína um samninga komst
Alþýðuflokkurinn ekki hjá því að samþykkja það í bæjarstjórn.
En að lokinni þeirri atkvæðagreiðslu fór Helgi Hannesson, for-
seti Alþýðusambandsins og bæjarstjóri Hafnarfjarðar, á fund
stjórnar Verkamannafélagsins Hlífar með tilmæli um að þurfa
ekki að semja fyrr en félagið væri komið í verkfall. Meirihluti
Hlífarstjórnar féllst á bón H. H. gegn mótmælum minnihlutans í
stjórninni.
Á félagsfundi í Hlíf fór á annan veg. Þar voru tilmæli H. H. og
félaga hans felld af miklum meirihluta fundarmanna. Hlíf sam-
þykkti að fresta verkfalli, sem boðað hafði verið í byrjun maí,
og ákvað að hafa full samráð við Reykjavíkurfélögin um tilhögun
baráttunnar. í samræmi við ákvörðun fundarins óskaði stjórn Hlíf-
ar nú eftir að Hafnarfjarðarbær og fyrirtæki hans skrifuðu undir
samninga. Forseti Alþýðusambandsins neitaði nú algjörlega að
standa við gefin loforð og samþykkt bæjarstjórnar. Þannig reynd-
ist það þegar á hólminn kom skilyrði fyrir samningum af hálfu
þess bæjarfélags sem forseti Alþýðusambandsins veitir forstöðu,
að verkamenn legðu út í einangrað verkfall, sem mjög tvísýnt var
um úrslit í eins og á stóð.
Ekki stóðust fullyrðingar sambandsstjórnar betur að því er
snerti Akranes. Atvinnurekendur þar kærðu uppsögniríá til Fé-
lagsdóms og fengu hana dæmda ólögmæta. Er það einn af alkunn-
um stéttardómum þessarar stofnunar, sem í flestum tilfellum
reynist vikaliðugt verkfæri ríkisstjórnar og atvinnurekenda. —
Reynslan hafði enn staðfest að fullyrðingar sambandsstjórnar
voru byggðar á blekkingum en áttu enga stoð í veruleikanum.
Þótt erindrekar ríkisstjórnarinnar og atvinnurekenda innan
Alþýðusambandsins stæðu nú afhjúpaðir sem loddarar, og reynsl-
an hefði leitt óheilindi þeirra fulllcomlega í dagsljósið, leyfðu
þeir sér eigi að síður að bera þá kröfu fram við verkalýðsfélögin,
sem sagt höfðu upp samningum 1. apríl, að þau legðu einangruð