Réttur - 01.07.1951, Síða 51

RÉTTUR
195
arverka innan Sovétríkjanna sjálfra og undirbúa þannig jarð-
veginn þar innanlands fyrir utanaðkomandi árás, og hitt að vinna
að því að þeirri árás yrði hrundið af stað. Haustið 1928 var haldið
í París þýðingarmikið mót innan þessa félagsskapar. í ræðu, sem
einn af aðalmönnum hans, Dennissov hélt þar, gaf hann eftirfar-
andi yfirlýsingu.
„Eins og yður er kunnugt höfum við átt í samningum við
hr. Poincare og sömuleiðis hr. Briand. (Tveir áhrifamestu menn
franskra stjórnmála á þeim tíma). Hr. Poincare hefur um alllangt
skeið látið í ljós áhuga fyrir hugmyndinni um skipulagða vopnaða
innrás í Sovétlýðveldin og eins og yður er kunnugt enn fremur, þá
tilkynnti hann oss á síðasta fundi að málið hefði þegar verið
afhent hinu franska herforingjarááði til frekari framkvæmda.
Nú hefur mér verið falið að gefa yður nýjar og mjög þýðingar-
miklar upplýsingar. Ég flyt yður þau tíðindi, að franska herfor-
ingjaráðið hefur skipað sérstaka nefnd undir forustu Joinvilles
ofursta til að skipuleggja innrásina í Sovét-Rússland'.
Hér var ekki verið að leyna því, sem gera skyldi. Hliðstæður
undirbúningur fór fram í öðrum kapítalistiskum stórveldum.
En þessar áætlanir fóru einnig út um þúfur vegna þess að 1929
skall kreppan mikla yfir allan hinn kapítalistiska heim og hafði
nærri riðið honum að fullu. En upp úr kreppunni reis nazisminn
í Þýzkalandi og málin færðust inn á nýja braut.
★
Sú braut, sem Vestur-Evrópa gekk í utanríkismálum fjórða
þessarar aldar hefur verið nefnd Miinchenpólitíkin, því hún náði
hámarki með hinum frægu samningum í Munchen haustið 1938,
þegar Tékkó-Slóvakíu var fórnað, og leiddi ómótmælanlega til
síðari heimstyrjaldárinnar ári síðar.
Rúmið leyfir ekki að rekja þá sögu til hlítar, enda mun hún
í fersku minni allra þeirra, er þá voru nokkuð farnir að fylgjast
með fréttum utan úr heimi.
Einkenni þessarar stefnu voru sífelld eftirgjöf og uppgjöf
fyrir hernaðaráformum nazistanna, uppbyggingu hernaðarvélar-
innar þýzku, hlutleysi gagnvart valdatöku fasismans á Spáni og
I