Réttur - 01.07.1951, Side 85

RÉTTUR
229
var sókn hans örhæg. Óvina megin börðust tvö þúsund austurrísk-
ar alpaskyttur og svipaður fjöldi landgönguliða af þýzku tund-
urspillunum. Undir dugandi forystu Dietls hershöfðingja færðu
þeir sér sem bezt í nyt varnarskilyrði erfiðra landshátta. Þeim var
ekki þröngvað til að yfirgefa bæinn Narvík fyrr en 27. maí. Þá
höfðu Þjóðverjar á vestur-vígstöðvunum sótt langt inn 1 Frakk-
land, sem rambaði á flughengi falls síns. Hersveitir bandamanna
voru 7. júní fluttar brott frá Narvík. Um leið stigu konungur og
ríkisstjórn af norskri grund.
í afskiptum sínum af Norðurlöndum sáust ríkisstjórnir banda-
manna lítt fyrir í árásarhug sínum, jafnframt því að þær vanmátu
nauðsyn þess að nýta tímann. Afleiðingar þess urðu ástæðulausar
þjáningar Norðurlandanna tveggja. Hins vegar hikaði Hitler í það
eina sinn að láta til skarar skríða, en þegar hann ákvað að lokum
að verða fyrri til en Vesturveldin, ónýtti hann ekki tímann, og
einvalalið hans barðist af snerpu og markvísi, sem var þyngri
á metunum en fæð þeirra, meðan enn var tvísýnt um úrslitin.
Lauslega þýtt af Haraldi Jóhannssyni.