Samvinnan - 01.03.1929, Qupperneq 19

SAMVINNAN
13
hæsta verð. Hann býður unz hinir koma fram, sem vægari
eru í kröfum. Nú kemur S2, sem ekki heimtar nema 21
franka. Þá bætist annar kaupandi í hópinn, K4. Þá eru
kaupendur orðnir tveir, sem festa vilja kaup, en þrír eru
eftir, sem ekki vilja hafa sig í frammi.
Loks kemur S3 til sögunnar. Hann heimtar ekki nema
20 franka. Því boði vilja þrír kaupendur af fimm hlíta:
þeir eru í meira hluta. Seljendur eru einnig þrír, sem láta
sér nægja þetta verð. Þá eru sex samtals ánægðir, þrír
úr hvorum flokki. Ekkert annað verð getur fullnægt svo
mörgum á báða bóga. Þetta verður því markaðsverðið. Ef
S4 gengi fram og byði pokann á 19 franka, þá yrði kaup-
endur að vísu 4, en þrír af seljöndum myndi ganga úr
skaptinu, svo að seljendur yrði aðeins 2, en kaupendur 4,
Þá myndi einnig þeir kaupendur, sem ekki fá nægju sína
af vörunni, bjóða í kapp hver við annan og kalla aftur
fram þá seljendur, sem drógu sig í hlé.
En S1 og S2, ennfremur K1 og K2, sem ekki vilja
slaka til, hvería burt við svo búið og taka engan þátt 1
verðmynduninni1).
H þetta markaðsverð fullnægir meira hluta kaupanda og
seljanda, en það er þeim ekki öllum jafn-kærkomið. SB selur
2 frönkum og S4 1 franka hærra en þeir höfðu ætlað. Sömu-
leiðis greiðir K5 2 frönkum og K4 1 franka lægra verð en þeir
voru tilleiðanlegir til. S3 og K3 voru í rauninni þeir, sem réðu
verðinu, en þeirra hagnaður er minnstur, því að þeir verða að
hlíta þvi verði, sem þeir höfðu hugsað sér.
þetta er skiljanlegt. Af þeim þremur seljöndum, sem létu
tilleiðast, var S3 tregastur, því að hann heimtaði mest fyrir
vöru sína; og af kaupöndunum þremur, sem keyptu, var K3 ó-
fúsastur, því að hann bauð lægst. En það er í alla staði rök-
rétt, að sá kaupandi og seljandi ráði verðinu,
sem tregastir eru til samkomulags, því að líklegast
er, að þeirra kröfur fallist í faðma. í fljótu bragði kynni þetta
að virðast rangt. Menn gæti hugsað sem svo, að ódýrasti selj-
andi og ginnke\rptasti kaupandi yrði fljótastir að koma sér
saman. En einmitt af þeim ástæðum standast kröfur þeirra
ekki á endum. Á töflunni sést, að sá seljandi heimtar ekki
nema 18 franka, en myndi auðvitað allshugar feginn þiggja