Andvari - 01.10.1962, Blaðsíða 50

288
KRISTJÁN ALBER'l’SSON
ANDVAHI
Tulipangade No. I, 3.
8/11 89.
Elsku vinur —
Allar dísir annist þig og konuna, veiti
ykkur gæfu og gengi og góðar ástir og
röska drengi. Jeg veit að þjer er nú svo
glatt í geði, og finnst himinn og jörðin
heyra þjer til, að það er ekki til neins
fyrir mig að fara að telja upp fyrir þjer
einhverjar óskir. Þú veist að jeg árna
þjer alls góðs öllum fremur. Svo gratu-
lera [jeg] með allranáðugustu „udnæv-
nelse“ til landritara, sem Mutter Berl.1)
flutti í fyrra dag. — Jeg sendi þjer um
daginn í mesta snatri nokkra brjeflappa,
sem rnjer þótti ekki holt að hafa í svip-
inn í minum fórum. Viltu gera svo vel
og senda rnjer þá nú aftur.
Mjer hður leiðinlega — þ. e. mjer
lciðist. Jeg var á Jótlandi árið sem leið
á vitlausraspítala og þótti þar all skemmti-
leg vist, fólk var þar ærlega vitlaust og
maður þurfti ekki að vera að gera því upp
vit. Jeg varð ekki að mun vitlausari en
áður. Nú ætla jeg að reyna að taka þetta
examen og svo fleygja mjer langt út í
heim í faðminn á einhverjum öðrum dón-
um en þeim, sem jeg þekki. Hefði jeg nú
examen, þá „brosti við mjer himinninn",
vide Heine, en kannske hann falli ekki
niður fyrr en jeg er búinn; jeg er ekki
mjög vantrúaður.
Hjer ganga allir íslendingar um eins
og idíótar, jeg veit ekki hvort þeir gera
það að gamni sínu — og cr líka sama. Jcg
á ekki við neina.
Steingrímur2) ætlar nú að stinga af til
Argentínu og vcrða þar að manni —
hann er í góðum holdum, fullu fjöri og
intelligens.
Heilsaðu frá mjer konunni þinni og
1) Berlingske Tidende.
2) Stefánsson stúdent, mikill vinur þeirra
VerSandi-manna.
segðu henni að mjer muni ávallt þykja
vænt um hana; jeg vona að það verði
hvorugu okkar til sálartjóns, þar sem við
höfum svo gott sem ekki sést —. Það
er sjálfsagt líka heppilegast ef manni á
að þykja vænt um til lengdar.
Líði þjer altjend sem bezt, þinn ein-
lægur vinur alla æfi
Bertel E. Ó. Þorleifsson.
Bertel hafði lokið fyrri hluta læknaprófs,
og segist ætla að ljúka námi; en vafasamt
er hver hugur fylgir máli, allt bréf hans
sýnir vonsvikinn mann, leiðan á lífinu.
Tveim mánuðum áður en hann skrifar bréf
sitt hafði kona, sem hann unni, farið al-
farin til Ameríku, og honum fallið það
mjög þungt. Bréflapparnir, sem hann seg-
ist hafa sent Hannesi „um daginn", af því
honum þótti ekki holt að hafa þá í svip-
inn í sínum fórum, eru ástarbréf frá þess-
ari konu, og nokkur kvæði til hennar.
Hannes hefur dregið að endursenda bréfin,
og þau eru enn til. Hún kallar sig Kultani,
en það getur hafa verið nafn sem Bertel
gaf henni. Bréfin bera með sér að hún er
sænsk söngkona, svarthærð, menntuð, mjög
tilfinningaheit. Hún elskar og tilbiður Ber-
tel, og vill að hann komi til sín til Ameríku.
Þó geta orð hans, að bezt sé að hafa þekkzt
lítið, ef ást eigi að endast, bent til þess að
honum hafi fundizt að hún hafi brugðizt
sér. Það eru kvæðin til hennar sem Hannes
Hafstein orti upp á íslenzku; nafninu Kul-
tani breytti hann í Kolbrún.
Bertel tók aldrei fullnaðarpróf. Hann
drekkti sér í sjónum við Amager 9. septem-
ber 1890, því sein næst einu ári eftir að
unnustan fór frá honum.
3. Einar Hjörleifsson Kvaran.
Einar Hjörleifsson er tveimur árum eldri
en Hannes Hafstein, fæddur 1859, en einu
ári á eftir honum í skóla. Hannes verður
stúdent og siglir 1880, Einar skrifar hon-
um um haustið. Það sem hann segir um
erjur í skólalífi lýtur að ríg milli tveggja
félaga skólans. Þeir Hannes og fleiri höfðu