Andvari - 01.10.1962, Síða 53

ANDVARI
ISHÍi.1' VERÐANDI-MANNA TIL IIANNESAR IIAFSTEINS
291
Office of
The Lögherg Printing Co.
Book and Job Printers.
35 Lombard Str.
Winnipeg, Man., 21. desember 1888.
Bezti vinur!
Langt er nú orðið síðan við skildum
á Kvæsthússbrúnni í Kaupmannahöfn
sumarið 1885, og misjafnt hefur það
verið fyrir mig —• ákaflega misjafnt.
Stundum hefur mjer fundizt það heldur
til strangt. Það er óviðfeldið að missa
konuna sína og 2 börn á sama árinu. Og
fleira hefur verið örðugt, andstætt og
óviðfeldið. En það hefur jafnazt furðan-
lega og blessunarlega. Og hjer sit jeg
þá sem kvæntur í annað sinn og ritstjóri
Lögbergs, í rifrildi við ýmislegt og ýmsa,
og vanalega þreyttur mjög, þegar jeg leggst
til svefns.
Jeg hef að öllu samanlögðu ástæðu til
að una vel hag mínum, og jeg geri það
líka. Konan er falleg og gáfuð, og mjer
þykir undurvænt um hana. Blaðið held
jeg ætli að erviða sig áfram, og jeg geri
mjer von um að þurfa ekki að verða í
mjög miklu basli, ef jeg hef heilsu. Jeg
hefi enda hálft í hvoru von um að ein-
hver merki kunni að sjást eptir starf mitt,
þegar stundir líða fram, þó að þau auð-
vitað verði lítil. Það gengur ekkert að
mjer, og mjer þykir það einna rnest að,
hve Mrs. Jónasson er lasin. Auðvitað er
margt að —- en jeg er farinn að læra að
færa kröfurnar til lífsins niður, langt,
langt.
Eitt er víst, jeg sje ekki eptir að hafa
farið hingað vestur. Jeg geri mjer í hugar-
lund að jeg hafi þroskazt hjer meira, en
mjer mundi hafa tekizt annars staðar,
þar sem jeg hefði átt kost á að vera. Hjer
hefur opnazt fyrir mjer nýr heimur, nýir
heimar: líf Ameríkumanna og ensku
(ekki ameríkönsku) bókmenntimar. Það
hefur einhvern veginn ekkert orðið úr
því fyrir mjer að lesa am. rithöfundana.
Augu mín hafa beinlínis ekki upp lok-
izt fyrir þeim. En þegar jeg lít yfir það
á eptir, finnst mjer sem jeg eigi sumum
Englendingum líf mitt að launa. Þegar
jeg vakti á nóttunni í fyrra vetur, og það
gerði jeg flcstar nætur lengi, marga tíma
— þá las jeg Englands-sögu Macaulays
upp aptur og aptur. Og guði sje lof fyrir
þá bók!
Jeg gæti skrifað þjer ósköp langt brjef.
Það skýtur svo mörgu upp í huga mínum,
einmitt nú. Mig hálf-langar til að segja
þjer það allt saman. En jeg ætla ekki að
gera það. Fyrst og fremst mundi jeg ekki
hafa tíma til þess, og í öðru lagi þykir
mjer ekkert sjerlega líklegt að þjer þætti
þeim tima sjerstaklega vel varið, sem þú
þyrftir til að lesa það. Því að í sjálfu sjer
er það auðvitað ómerkilegt — alveg það
sama, scm svo fjölda margir aðrir hafa að
segja. Og svo átti nú þetta að vera „busi-
ness“-brjef.
Jeg hef skrifað ofurlítinn sögu-þátt.
Jeg held það sje nú helzta afreksverkið
mitt síðan jeg kom vestur. Því að jeg
stend í þeirri meiningu að þessi þáttur
sje fremur vel skrifaður. Það getur, vita-
skuld, verið tóm ímyndun. En jeg held
samt að það sje eitthvað i því. Mig langar
til að koma þessu á prent. En þó að jeg
sje nú sjálfur meðeigandi í prentsmiðju,
þá býst jeg ekki við að geta það hjer
nema mjcr í skaða. Og enn hef jeg ekki
efni á að skaðast. Það kostar okkur fjór-
um sinnum meira að prenta hverja örk
hjer en í Reykjavík. Jeg ímynda mjer að
sagan sje eitthvað viðlíka löng eins og
fyrirlestur Gests1) um lífið í Reykjavík.
Geturðu fengið nokkurn til að gefa þetta
út? Jeg á auðvitað ekki við að kaupin
yrðu fullgerð fyrr en sagan kæmi heim
1) Pálssonar.