Andvari - 01.10.1962, Blaðsíða 38

276
KRISTJÁN ALBERTSSON
ANDVARI
Strax í fyrsta tlaði Suðra hefjast ónot í
garð Jóns Ólafssonar, því Einar Þórðarson
auglýsir: „Nú stendur á handritinu í end-
ann á blaðinu Skuld, en jafnóðum og eg
næ því hjá ritstjóranum, skal eg láta blaðið
koma út sem fyrst.“ Jón svarar með leið-
réttingu í Suðra, segir að Einar hafi fengið
talsvert meira af handriti í Skidd en hon-
um hafi borið samkvæmt samningi; hins-
vegar hafi staðið á borgun frá Einari.
En milli Jóns Ólafssonar og Gests Páls-
sonar er enn allt með felldu. Þegar Hannes
Hafstein sendir Þjóðólfi kvæði sitt til
Matthíasar Jochumssonar, kveinkar Jón
Ólafsson sér við að birta það, lætur Gest
Pálsson fá það í Suðra. Jón skrifar Hannesi
að sér finnist hann beina „rýrðar- eða kala-
skeytum" að Steingrími Thorsteinssyni,
jafnvel ganga í berhögg við hann í kvæði
sínu.
Rilstjóri „Suðra".
Rvík 23. marz 83.
Kæri kollega.
Þökk fyrir bréfið þitt seinast og enn
meiri þökk fyrir kvæðin þín. Eg ætla að
láta Suðra fljúga með þau næst þegar
hann kemur út. Eg talaði við Jón Ólafs-
son um Mattíasarkvæðið; hann vill ekki
prenta það, held eg, vegna Steingríms
og ætlar að yfirlevera það í mínar hendur,
en fann það ekki í þann svipinn, sem
eg kom til hans og talaði við hann um
þetta. En hann finnur það sjálfsagt og
ætlar svo að afhenda mér það. Það skal
koma í Suðra. Eg sá það hjá Jóni Ólafs-
syni um daginn og þótti það eitt að því,
að mér fannst þú kollega rninn, gera
ofmikið úr Matta, því í grunden er hann
gemeinn bavíáni, þó hann unægtel. hafi
ort falleg kvæði á milli. En sem sagt, ef
eg fæ það — sem eg ekki efast um —
þá skal það koma í Suðra.
Með næstu ferð skal eg reyna til að
vera búinn að trumba einhverja sögu
saman í Verðandi og senda ykkur. Reynd-
ar er minn tími ekki góður til produk-
tíóna, hann er allur sundurliðaður. Eg
hef helvíti mikið að gera við blaðið svona
fyrst um sinn, því að eg þarf að kúrera
á mig og setja mig inn í talsvert af þess-
um íslenzku pólitísku málum. Svo er eg
hjá amtmanninum venjulega 3 tíma á
dag við skriftir o. sv. frv. Og svo er eg
mér þar fyrir utan úti um alla mögulega
vinnu, sem hægt er að fá. Ilér er helvíti
dýrt að lifa og eg kemst ekki af með
minna en 80 kr. um mánuðinn, svo ekki
veitir af, að maður reyni til að fanga svo
marga aurana sem hægt er.
Hér er annars helvíti leiðinlegt. Harpa1)
söng hér um daginn og var það hálf-
þunn konsertskemmtun. Meðal annars
söng hún lag, sem Helgi snikkari hefur
„componerað" við Skarphéðinn þinn;
það lag er hreint monstrum af einni
melodíu og gerði þó lukku hér, því fólk
hefur ekki vit á músik fremur en öðru.
Yfir höfuð er það langverst þegar gemeinir
bavíánar taka falleg kvæði til að spólera
undir sinni hrossabrestsmúsik.
Þér þykir eg taka alltof mjúkum hönd-
um á kallgarminum honum Gröndal.
Ójú, kollega minn, eg hafði ekki brjóst
í mér til þess að fara mjög illa með hann
þá, því þá dagana sem eg svaraði honum
var verið að setja hann frá kennaraemb-
ættinu við skólann og hann svo knekk-
aður og rúineraður sem nokkur maður
getur orðið. Ef hann kemur aptur skal
eg svara allt öðruvísi, en það lítur nú
út fyrir að hann ætli að láta mig í friði
um stund. Nú er Gröndal fjarska skikk-
anlegur og gengur trallandi um göturnar
af ánægju með sjálfan sig og er þó ófullur.
Kallinn hann Einar prentari siglir nú
með ferðinni til að útvega sér danska
prentara. Feginn vil eg biðja þig og ykkur
Einar og Bertel að vera honum heldur
1) Söngfélag Reykvíkinga.