Andvari - 01.01.1993, Side 22

20
HANNES HÓLMSTEINN GISSURARSON
ANDVARI
hans, Jón Birgir Pétursson og Ásthildur Pétursdóttir, börn Jórunnar.
Minnist Jón Birgir þess, þegar Pálmi, sem þá var um tvítugt, hafi
leikið á Jón og vin hans, Hörð Sigurgestsson, síðar forstjóra. Hafi
Pálmi tekið þá tali og sagst geta orðið þeim úti um ómælt súkkulaði
og tyggigúmmí, en þetta voru mestu lífsgæði, sem ungir drengir gátu
öðlast á þeim árum. Þeir hafi auðvitað tekið boðinu ólmir. Pálmi hafi
síðan útbúið skilríki fyrir guttana tvo, þar sem hann hafi teiknað
myndir af þeim og skrifað með texta á ensku. Þegar hermennirnir á
flugvellinum rétt hjá hafi séð skilríkin, sem hinir smávöxnu herra-
menn hafi framvísað, hafi þeir kæst svo, að þeir hafi leyst þá út með
meira súkkulaði og tyggigúmmíi en þá óraði fyrir, að til væri í öllum
heiminum.18
Síðasta vetur Pálma í Menntaskólanum í Reykjavík, 1941-1942, fór
kennsla fram í hinu nýja háskólahúsi á Melum, því að breski herinn,
sem hingað kom vorið 1940, tók menntaskólahúsið gamla til sinna
þarfa. Kennarar í hinum gamla og virðulega skóla voru margir nafn-
kunnir, Kristinn Ármannsson kenndi latínu, Bogi Ólafsson ensku og
Ólafur Hansson sögu, svo að nokkrir séu nefndir. Kristinn var þekkt-
ur að einstakri prúðmennsku, Ólafur þótti hafsjór af fróðleik og stál-
minnugur á staðreyndir, og Bogi var mikill orðhákur. Til marks um
það var sögð saga af því, þegar köttur hafi eitt sinn villst í skólann.
Kristinn Ármannsson beygði sig fram og sagði kurteislega: „Köttur,
viljið þér ekki gjöra svo vel að fara út úr skólanum!“ Bogi hvæsti á
köttinn: „Snautaðu út, óféti!“ En Ólafur Hansson virti köttinn fyrir
sér íbygginn og sagði: „Jahérna, er nú fressið af Ásvallagötu 37 kom-
ið hingað!“ Á þeirri tíð var nokkuð rætt um þá hugmynd Jónasar
Jónssonar frá Hriflu, Pálma rektors Hannessonar og fleiri framsókn-
armanna að flytja skólann upp í sveit. Taldi Jónas frá Hriflu nauð-
synlegt að draga unglingana frá „vindlingum og víni, frá knæpum og
danskjöllurum, frá iðjuleysi og hengilmænuskap kringum kvik-
myndahúsin og lítilfjörlega skemmtistaði“, eins og hann orðaði það.19
Þessi hugmynd hlaut þó ekki hljómgrunn.
Bóndasonurinn frá Hofi á Höfðaströnd, Pálmi Jónsson, eignaðist
ekki nána vini í hópi bekkjarsystkina sinna í Menntaskólanum í
Reykjavík. Á meðal bekkjarsystkina hans voru þau Lilja Petersen
læknir, Sigurður Baldursson lögfræðingur og Jónas Árnason, rithöf-
undur og alþingismaður. „Ég þekkti hann lítið í skóla,“ segir Sig-
urður Baldursson. „Við vorum ekki í sömu klíku, og hann tók lítinn