Andvari - 01.01.2007, Blaðsíða 48

46
KRISTÍN ÁSTGEIRSDÓTTIR
ANDVARI
máls: „og var henni fagnað ákaflega. Var ræðan í senn eindregin eggjun
til flokksmanna, en gamansöm á pörtum eins og Katrínar er vani.“147
Jafnframt lögðu fulltrúar Kvenfélags sósíalista fram ályktun þar sem
minnt var á að kona í öruggu sæti væri í samræmi við samþykkta stefnu
flokksins.148 Flokkskonur voru að árétta kröfur sínar.
A þessum árum hélt Þjóðviljinn úti vikulegri kvennasíðu og sá kven-
réttindakonan Þóra Vigfúsdóttir149 um hana. Síðan var óspart notuð til
að kynna og styðja Katrínu og lögð áhersla á að réttindamálum kvenna
yrði vel borgið í hennar höndum. Konur lögðu undir sig Þjóðviljann
með aukablaði á kvenréttindadaginn 19. júní og birtust þar greinar eftir
konur úr fleiri flokkum en Sósíalistaflokknum en mikil áhersla var lögð
á stuðning við Katrínu. Tekið var viðtal við hana þar sem hún spáði því
að í kjölfar þess að hún næði kjöri myndi konum brátt fjölga á Alþingi.
Ekki rættist sú spá. Katrín Pálsdóttir150 sem um skeið var bæjarfulltrúi
sósíalista spurði alþýðukonur hvort þær vildu heldur kjósa Katrínu eða
Björn Olafsson heildsala og „ameríkuagent“, en því var haldið fram
í kosningabaráttunni að Katrín yrði að fella hann til að komast að. í
sumum greinunum var lögð áhersla á að Katrín væri alls ekki örugg
um að ná kjöri og því yrðu konur að standa saman. Nanna Olafsdóttir
sagnfræðingur skrifaði: „Fulltrúa verðum við nauðsynlega að fá og við
getum það þrátt fyrir hnefahöggin sem flokkarnir hafa rétt okkur með
framboðslistunum án einnar einustu konu í öruggu sæti.“151 Katrín var
eina vonin og það var þungi í umræðunni. Að kvöldi 19. júní flutti hún
erindi í Ríkisútvarpinu um stöðuval kvenna og var það hluti af dagskrá
Kvenréttindafélagsins í tilefni dagsins.152 Sannarlega heppilegt tækifæri
fyrir frambjóðandann þegar aðeins voru um tvær vikur til kosninga.
Enn á ný talaði Katrín fyrir flokk sinn á kosningafundi í útvarpssal.
Samskiptin við Bandaríkin voru henni ofarlega í huga en hún lagði
einnig mikla áherslu á að hún væri eina konan sem ætti möguleika á að
komast á þing. Aðrir flokkar sinntu ekki málefnum kvenna sem sæist á
því að blöðin hefðu ekki minnst einu orði á 19. júní nema Þjóðviljinn.
Hún gréti það svo sem ekki að konur væru ekki á listum þeirra en:
„Hitt er allt annað mál að tómlæti það sem afturhaldsflokkarnir hafa
sýnt kröfum kvenna er með öllu óafsakanlegt í lýðfrjálsu landi. Því
miður eiga konur allmikla sök á því sjálfar hvernig komið er.“153 Þetta
var hvorki í fyrsta né síðasta sinn sem Katrín gagnrýndi konur fyrir
áhugaleysi á eigin hagsmunum. í þessari ræðu glitti í þá gömlu hug-
mynd að það væru viss mál sem konur áttuðu sig betur á en karlar og að