Andvari - 01.01.1956, Side 22

18
Guðmundur Gíslason Hagalín
ANDVARI
hafi sigrað Rússa, sem beiti mongólskar þjóðir yfirgangi. Þá er
minnzt fengins sjálfstæðis Norðmanna, réttindaviðurkenningar,
sem Finnar hafi unnið sér, og sagt, að fordæmi þessara þjóða
hafi þegar haft heillavænleg áhrif á frelsisbaráttu Ira og Pólverja.
Því næst er þannig kornizt að orði:
->Og væri íslendingar nú dauðir úr öllum æðum og hverri
heill horfnir, ef þeir létu þetta kall og kröfu tímans sem vind
um eyrun þjóta.“
Þama eru íslendingar sannarlega særðir við sæmd og heiður.
V.
Á árinu 1906 gerðust þau tíðindi í Danmörku, sem kveiktu
nýjar vonir í brjóstum Landvamarmanna og allra, sem hiðu með
óþoli tækifæris til að toga rétt íslendinga úr greipum Dana. í
ársbyrjun lézt Kristján konungur IX., og við ríkjum tók Friðrik
VIII. Hann var vinveittur íslendingum, og skömmu eftir að
hann var korninn til valda, bauð hann íslenzkum þingmönnum
til Danmerkur á komanda sumri í nafni ríkisþings og ríkisstjóm-
ar Dana.
Annar andstöðuflokkur hins íslenzka ráðherra tók þetta boð
í fyrstu óstinnt upp, en Landvarnarmenn og blað þeirra Ingólf-
ur töldu, að ekki gæti neitt illt af því leitt, að boðinu yrði tekið,
og mætti jafnvel svo fara, að þingmennimir íslenzku gætu frammi
fyrir Dönum sameinazt um ákveðnar og einarðlegar kröfur. Lét
þá hinn andstöðuflokkurinn sér segjast, og fóru alþingismenn
síðan utan. Héldu þeir fund með dönskum þingmönnum, áður
en þeir fóm heim, og kynntu þeim höfuðatriðin í þeim kröfum,
sem þeir voru sannnála um. Landvarnarmenn höfðu unnið sigur
í fyrstu lotu, ekki sízt vegna mjög víðsýnnar og drengilegrar af-
stöðu, þar sem ekkert smásmugulegt kom til greina.
En Adam var ekki lengi í Paradís. Þá er heim kom, riðlaðist
fljótlega fylkingin, og virtist lítil von til fyrirfram ákveðinnar
samstöðu, þegar til samninga kæmi við Dani. Þá var það, að
Einar Benediktsson gekkst fyrir því í samráði við helztu menn