Andvari - 01.01.1956, Síða 42

38 Guðmundur Gíslason Hagalín andvari
Árið 1930 spurðist það, að K. F. U.M. hefði keypt húseignir
Bernhöfts bakara, austan við Lækjargötu. Benedikt taldi það
hina mestu nauðsyn, að opinberum byggingum væri ætlaður stað-
ur við austanverða Lækjargötu að endilöngu. Átti hann allt
frumkvæði að því, að ríkið keypti ekki aðeins húseignina af
K.F.U.M., heldur alla eignina milli Bankastrætis og Amtmanns-
stígs, neðan Skólastrætis, og útvegaði félaginu aðra mjög góða
lóð í skiptum. Þá kom hann og í veg fyrir það sem forseti neðri
deildar, að Templarar stækkuðu húseign sína á lóð Alþingis,
milli Alþingishússins og Tjamarinnar, en þar höfðu þeir hafið
framkvæmdir, þegar Benedikt tók í taumana.
Benedikt var því hlynntur, er verkamenn hófu samtök sér til
kjarabóta, og studdi ýmis réttinda- og hagsmunamál þeirra á Al-
þingi. Þegar vökulögin fyrstu náðu fram að ganga, skiptust þing-
menn neðri deildar í mjög jafna flokka með tilliti til þess máls.
Benedikt var þá orðinn forseti deildarinnar. Við úrslitaatkvæða-
greiðslu málsins var nafnakall, en þá greiðir forseti síðastur at-
kvæði samkvæmt þingsköpum. Benedikt hafði ekki látið til sín
taka í umræðum um málið, en þegar að honum kom í nafnakall-
inu, ultu úrslitin á atkvæði hans. Segja sjónarvottar, að hann hali
beðið lítið eitt, en sagt síðan:
„Mér hefur alltaf þótt gott að hvílast að loknu dagsverki og
segi því já.“
Varð þá fögnuður mikill á áheyrendapöllum.
Benedikt Sveinsson var bæjarfulltrúi í Reykjavík frá 1914—20,
og lét hann þar ævinlega að sér kveða, þegar honum þóttu þau
mál mikilsverð, sem um var fjallað. Hann var þá oft í andstöðu
við Knud Zimsen borgarstjóra. Benedikt var einn þeirra manna,
sem töldu illa farið, þegar að því var horlið að koma upp gas-
stöð í Reykjavík í stað þess að virkja Elliðaárnar. En þá er loks
var ráðizt í virkjun ánna í lok heimsstyrjaldarinnar fyrri, taldi
hann málið illa undirbúið og tímann ekki hentugan. Vildi hann
fresta ákvörðun um hríð, unz séð yrði, hvort ekki mundi unnt
að fá mjög bráðlega rafmagn úr Soginu, en þá voru uppi mikil