Andvari - 01.01.1956, Qupperneq 46

42
Guðmundur Gíslason Hagalín
ANDVARI
um veitt staðan. — Svo sem sjá má af því, sem hér hefur
verið sagt, var Benedikt þaulkunnugur íslenzkum hankaviðskipt-
um, þegar hann var skipaður í milliþinganefnd í bankamálum
árið 1925. Árið eftir skilaði nefndin áliti og hafði ekki orðið
sammála. Var Benedikt Sveinsson einn í minnihluta og skrilaði
sérstakt nefndarálit. Aðalatriði ágreiningsins var það, hvort fela
skyldi Landsbankanum seðlaútgáfuréttinn eða stolna sérstakan
seðlabanka. Benedikt var fylgjandi hinu síðara og barðist einarð-
lega fyrir sínum málstað á Alþingi. Tillaga meirihlutans var
samþykkt, en eftirtektarvert er það, að allir þeir alþingismenn,
sem höfðu haft á hendi bankastjórn, fylgdu Benedikt að málum.
Þetta mál hefur nú aftur komið á dagskrá hin síðari árin, og
munu margir hallast að svipuðum tillögum og Benedikt i'lutti í
bankamálanefndinni.
Eftir 1918 tók hin gamla flokkaskipun mjög að riðlast og
var á megnustu ringulreið um hríð. Framsóknarflokkurinn efld-
ist, og Alþýðuflokknum tók að vaxa fiskur um hrygg. í kosn-
ingunum 1923 voru andstæðingar þessara flokka, þar á mcðal
þeir, sem voru í Sjálfstæðisflokknum, í lítt skipulegu kosninga-
bandalagi, sem kallað var Borgaraflokkurinn, og hlaut það mik-
inn meirihluta þingmanna. En þegar til þings kom, tókst ekki
þingfulltrúum bandalagsins að sameinast í einn skipulegan flokk.
Þá var íhaldsflokkurinn myndaður undir forystu Jóns Þorláks-
sonar. Þeir, sem mestu réðu um stofnun flokksins, ákváðu, að
Bjarni Jónsson frá Vogi skyldi ekki eiga kost á þátttöku. „Sparn-
aður“ v'ar þá slagorðið á vettvangi dagsins, og í kosningaáróðrin-
um hafði mjög verið hamrað á eyðslusemi Bjarna frá Vogi. Þegar
Alþingi kom saman, lá Benedikt Sveinsson rúmfastur og kom
því lítt nærri þeim reipdrætti, sem átti sér stað í sambandi við
myndun hins nýja flokks, en liitt var þó öllum vitanlegt, að
Benedikt mundi ekki taka þátt í henni, þar sem Bjarna frá Vogi
var beinlínis haldið utan við, enda margt í stefnumálum flokks-
ins nýja, sem af var slíkur íhaldskeimur, að Benedikt og öðrum
gömlum forvígismönnum Sjálfstæðisílokksins var það næsta ógeð-