Andvari - 01.01.1956, Blaðsíða 68

64
Lúðvík Kristjánsson
ANDVAKI
fermt á StaS og var þá moldbylur og frostharka. Þorlákur segir,
að allt sé fullt af hafís frá Homströndum aS Langanesi og
engin skip hafi komið til Norðurlands það spurzt hafi. Allir, eSa
1 þaS minnsta flestir, eru orðnir heylausir og bjargarlausir, svo
nú segir íslendingurinn, að bezt sé að yfirgefa landið og fara til
Brasilíu eða eitthvað út í heim. Þorlákur bætir ennfremur við:
„Ég kæri mig ekki mikið um hvað þeir hugsa, en nú er annað-
hvort að sýna einhverja manndáð ella þá að leggja alveg árar í
bát og deyja út af í vesöld og leti, sem er versti galli á löndum,
já, sú upphengjandi hölvuð leti er verst, þama drafar í þeim,
því svei mér ef þeir sumir nenna að tala. — Nú gengur svo mikil
kvefsótt urn land vort, að allar kerlingar og karlar kveðja nú
heiminn fyrir fullt og allt, og væri nú óskandi, að allir poka-
prestar og ónytjungar færu nú upp af, svo hér yrði allgóð land-
hreinsun."
Ástæða er til að glöggva sig vel á þeirri mynd, sem Þorlákur
bregður upp, í þann mund sem hann er að leggja upp í ferðalag
um landið með það tvöfalda markmið í huga að koma á stór-
felldum viðskiptum við Breta og að fá íslendinga til að leggjast
á eitt um stofnun þjóðfrelsissjóðs og þjóðfrelsisfélags.
Daníel Hjaltason gullsmiður, föðurbróðir Ásgeirs konsúls Sig-
urðssonar, gerðist meðreiðarmaður Þorláks. Héldu þeir fyrst í
Dali og síÖan norður í land og austur, en lengst austur komust
þeir að Hallormsstað. Dvaldist Þorlákur þar í þrjá daga í góðu
yfirlæti hjá Sigurði presti Gunnarssyni.
Þaðan skrifaði Þorlákur séra Einari í Vallanesi 02 Hallvrími
O o
á Ketilsstöðum, og höfðu þeir samband við ýmsa bændur og
stefndu þeir 25 saman til fundar við Þorlák á Hallormsstað. Þá
er Þorlákur hafði lokið yfirreið sinni, hafði honum verið lofað
7500 fjár, er flytjast skyldi út lifandi til Bretlands urn haustið.
Þorlákur segir, að flestir bændur hafi tekiÖ vel undir við sig um
fjársöluna, „en þó eru sumir," eins og hann orðar það, „á þeirri
forskrúfuðu meiningu, að þetta verði til að drepa landið, þar
sem maturinn sé flultur út, og. ennfremur þyki sumum verðið