Andvari - 01.01.1956, Qupperneq 93

andvari
Biskupskjör á Islandi
89
Ijósi, er vart mögulegt að finna nokkra verulega heiðna leif í
heimildum vorum frá kristna tímanum og má ekki ætla, að þær
hafi verið svo hreinsaðar af öllu þess háttar af einhverjum ásetn-
]ngi; það tókst jafnvel að útrýma hinum heiðnu dagaheitum.
Hefur það eigi tekizt í neinu öðru landi nema Grikklandi, svo
að vitað sé.
En ástæða er nokkur til þess, að svo skjótt tókst að setja
kristið mót á orð og verk landsmanna.
Annars vegar mun hún vera sú, að þjóðareðlið mun vera á
þann veg, að það er í senn íhugandi og skoðandi og stendur við
tekna ákvörðun. Hin harða lífsbarátta þolir eigi hringl. Það
verður að setja sér það mark að eiga næg hey, hvernig sem viðrar.
Elæri tíðkuðust þá eins og nú. Það verður að sækja sér björg í
k>ú og má ekki neinu tækifæri glata. Þótt ísland sé oss gott
Hnd, þá er það einnig hart land.
Hins vegar mun hún vera sú, að aðalstofn þjóðarinnar voru
nienn og afkomendur manna, er farið höfðu með völd og vissu,
að reglur, ákveðnar og skýrar, þurftu að vera til og nauðsyn að
Hra eftir þeim. Þessir menn komu á örskömmum tíma upp þjóð-
félagi, fullkomnu og sjálfstæðu, í mjög strjálbyggðu landi. Og
þjóðfélagi, sem var án framkvæmdarvalds, en byggði tilveru sína
a virðingu og þekkingu einstaklingsins á settum lögum.
Með því þjóðfélagi og hinni rómversk-kaþólsku kirkju var
^nargt skylt. Vald kirkjunnar grundvallaðist á virðingu og þekk-
lngu einstaklingsins á reglum hennar.
Nú, er hin fyrsta kynslóð stóð í blóma lífsins, kaus hún sér
Sltt fyrsta innlenda biskupsefni, til þess að fullkomna sett lög-
mál 0g gjörð Alþingis árið 1000. Yfir hjörðinni varð að vera
Eirðir, svo söfnuður Guðs gæti þroskazt og dafnað í friði fyrir
glefsandi vörgum.
Og þjóðin bar gæfu til að varpa kjöri sínu á mann, er tókst
með lagni að koma silkifjötrum móðurkirkjunnar á börn hennar.
Hinn staki limur er aldrei látinn sjálfráður, heldur sendir kirkjan