Menntamál - 01.12.1954, Síða 93

MENNTAMÁL
127
störf iðkuð, meðal þeirra eru t. d. svo nefndir „brúðu-
leikir“, og búa þá börnin til leikendurna, fatnað þeirra
og sviðsetningu. Leikritin semja þau einnig oft sjálf. Að
sjálfsögðu gera þau þetta flest undir eftirliti kennara
sinna. Mæltu margir með þessum þætti félagsstarfsins,
m. a. vegna framsagnar.
Segja má að bekkjarkennsla sé þarna algerlega ríkjandi
á þessu stigi, þ. e. a. s. hver kennari kennir yfirleitt allar
námsgreinar hvers áldursflokks, nema þá helzt söng. Allar
sérgreinar, sem við köllum, eins og t. d. handavinna og
leikfimi, eru í töluvert öðru formi en hjá okkur. Handa-
vinnan er fyrst og fremst alls konar föndur, sem mest
er kennt í kennslustofunum, og leikfimin, sem ekki er
kölluð því nafni á þessu stigi, er í rauninni eingöngu leikir
og léttar æfingar, iðkaðar í samkomusalnum eða úti á
leikvelli, með aðstoð fjölmargra óbrotinna en þó ágætra
tækja.
Föndrið er víða fjölþætt og athyglisvert. Þar á meðal
er t. d. línóleum-vinna, einnig plast- og leirmunagerð og
vefnaður í fjarska litlum stólum, allt iðkað af bæði drengj-
um og telpum. í línóleum sá ég víða útskorin margs konar
mynztur, sem síðan voru stimpluð með vatnsþéttum lit á
klæði, og mörg einstaklega smekkleg. — Sérkennsla er
því nær engin á þessu skólastigi. — Flokkun í bekki er
sums staðar nokkur, en annars staðar engin. Er því tölu-
verð flokkun innan einstakra bekkja mjög algeng. Víða
ríkti það frelsi í kennsluháttum, að börnin sýndu hvert
öðru gagnkvæma hjálp á frjálsan og fágaðan hátt. At-
hyglisvert var og það, að þegar flokkar eða einstaklingar
höfðu lokið ákveðnu verkefni, sneru þeir sér oft að ein-
hverju heillandi og þroskandi frístundastarfi, það sem
eftir var tímans. Sumir fóru t. d. að tefla, aðrir að raða
myndagátum, sem þarna eru margvíslegar og heillandi
fyrir börn, o. s. frv. Þetta var augsýnilega sjálfsagt og
hversdagslegt mál, og fór fram, án þess að hafa trufl-