Menntamál - 01.12.1954, Qupperneq 117

MENNTAMÁL
151
stökum greinum í miðskólum, má gera ráð fyrir, að krafizt verði meira
eftirlits og meiri leiðbeiningar í kennslu. Andstæðingar prófa hafa
svarað kröfum um, að samræmis skuli gætt í skólastarfi með því að
leggja til, að nokkrir af hæfustu kennurum skuli gerðir að námstjór-
um í einstökum greinum og undanþegnir kennsluskyldu í iilutfalli
við eftirlit með kennslu í námsgrein sinni í öðrum skólum. Dómur
þeirra á að vera forsenda fyrir hækkun í stöðu til að verða yfirkennari
eða skólastjóri.
Ef prófleysið æxlar af sér eftirlit af þessu tagi, verður farið úr ösk-
unni í eldinn. Eftiriit þetta gæti haft örlagaríkar afleiðingar og
ógnað því frelsi í aðferðavali, sem jafnan hefur verið dýrmætasta
eign danskra kennara. Þann veg þekki ég danska miðskólakennara,
að svo róttæk aðgerð væri ósanngjörn, að ég ekki segi móðgandi. Eg
er sannfærður um, að kennararnir myndu gera skyldu sína og gæta
verka sinna sómasamlega án þess að hafa prófsvipuna eða heimsókn-
ir námstjóra í einstökum greinum yfir höfði sér.“
Að lokum segir G. Tolderlund-Hansen í niðurlagi greinar unt
kristinfræði: „Það færi vel á því, ef fleiri dirfðust að snúast gegn tízku-
bundnu vanmati á öflun beinnar þekkingar í námsgreinum eins
og sögu, bókmenntun og kristinfræðum. Þetta vanmat er háskalegt,
því að það brestur raunréttar forsendur. Ég á ekki við, að framför
væri í því að hverfa aftur að ítroðningnum, er vísast gat verið and-
laus með öllu. í móðurmálskennslu eiga að gefast tækifæri til sam-
vinnu í flokkum, enda þótt sumir nemendur hafi ekkert gagn af því.
Kennarar eiga að njóta frjálsræðis um efnisval, ef það verður ekki til
þess að þeir noti tímann til að snúast sífellt um séráhugamál sín. í
kennslu í kristinfræðum eiga að gefast tækifæri til að fara námsferð-
ir, sjá kvikmyndir og lesa sögur, og i áðurnefndum greinum á að vera
nægur tími til að fjalla um þau efni, sem sízt eru áþreifanleg né
mælanleg. En enginn skyldi freistast til að ætla, að betra tak náist á
þeim án prófa. Það á einnig við í andlegum efntim, að leiðin upp
á hæstu sjónarliæðir liggur um erfiða stigu. Konungssonurinn og fá-
tæki drengurinn urðu báðir að þræða erfiða braut, unz þeir stóðu
undir töfrabjöllunni. Ef menn vilja ekki ganga þá braut og glöggva sig
á því öðru hverju, hvar þeir eru á vegi staddir, liættir þeim til að ráfa
villtir um þokuríkið."
Br. ]. endursagði.