Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1931, Blaðsíða 137
135
legt. Þar lærði hún ótal margt, sem kom henni að góðu
gagni, síðar meir, þegar hún kom út í lífið. Enda var hún
vel að sér, bæði til munns og handa. Og hún var af öllum,
sem þektu hana, talin góð kona og greind. En hún var
yfirlætislaus og sérlega fáorð og fáskiftin um annara hagi.
Gestrisin var hún með afbrigðum, enda komu margir á heim-
ili hennar, einkum á síðari árum, því að hús hennar mátti
heita í þjóðbraut. Og mörgum fátækum gjörði hún gott,
jafnvel á þeim árum, þegar hún sjálf var fátæk. En hún
mátti aldrei neitt aumt sjá. Og henni var það meðfætt, að
vilja gleðja þá, sem bágt áttu, og rétta þeim hjálparhönd.
— Og um það kom öllum saman, sem nokkuð kyntust henni,
að hún væri sérlega trygglynd og vinföst, eins og faðir
hennar kvað hafa verið. Og hún mun hafa verið trúhneigð
alla æfi. — Og allir, sem voru í nágrenni við hana, vissu það
líka, að hún var sérlega góð og ástrík móðir, og að henni vav
mjög um það hugað, að ala vel upp börnin sín. Þau vöndust
snemma allri vinnu, eins og í sveit er títt, og voru öll hátt-
prúð og útsláttarlaus; og öllum var vel til þeirra, sem
kynni höfðu af þeim.
Heimili þeirra Jóns A. Magnússonar og Guðbjargar var
í alla staði ánægjulegt. Og þau áttu mikið og gott bú í
Marshland-bygð á þeim árum, sem eg þekti til þeirra. Og
efnahagur þeirra mun ávalt hafa verið góður hin síðari bú-
skaparár þeirra. Jón var á yngri árum hinn mesti atorku-
maður, iðjusamur og ósérhlífinn, drengur góður, og vildi
í engu vamm sitt vita. Á meðan hann var á Islandi, stund-
aði hann lengi sjómensku, og var um eitt skeið formaður,
og þótti leysa það starf mætavel af hendi. Eg man það, að
Árni Jónsson frá Kaldrananesi sagði mér einu sinni frá því,
að hann hefði róið eina vertíð á Gjögri hjá Jóni Atla
Magnússyni, og sagði að sér hefði fallið Jón vel í geð og
þótt hann vera röskur og einbeittur formaður. En Árni
var maöur réttorður og skýr. — Hjónaband þeirra Jóns og
Guðbjargar var ávalt gott og innilegt, og þau voru veru-
lega samhent í þvi, að gjöra öðrum greiða og láta gott af
sér leiða- Og öllum nágrönnum þeirra var vel til þeirra; og
margir munu jafnan minnast þeirra með hlýjum hug og