Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1931, Blaðsíða 142
110
7. Óli Pétur — er lézt innan við þrítugt frá konu og 5
börnum. öll voru börnin myndarleg og vel gefin. Helga
orti mikið í Heimskringlu og öldina hér á fyrri árum, undir
nafninu flndína. Þá gaf Jón ritstj. ölafsson henni skáld-
konu titilinn, og hefir hún haldið honum síðan-
Soffía var sérlega vel gefin kona, enda naut hún og allrar
þeirrar mentunar, sem beztu heimili gáfu dætrum sínum í
þá daga. Lærði hún glitvefnað og alskonar útflúrssaum,
auk þess sem hún lærði tóvinnu og fatasaum. Kendi hún
öðrum stúlkum, og þar á meðal systrum manns síns. Þótti
hún mjög skara fram úr í því efni. Hún var og talin á
yngri árum sínum fegurst allra kvenna i Húnavatnssýslu og
þó víðar væri leitað. “Þó varðaði mestu hvað góð hún var,
og hjálpsöm við bágstadda — oft um efni fram. Það var
eins og hún vissi æfinlega hvar og hvenær þörfin var mest —
og þá æfinlega komin þar, til að bæta úr bráðustu þörfum,”
segir sögumaður minn. Hún var og laglega hagmælt, en
lét lítið á því bera. Enda gat Sigurður Breiðfjörð hennar
ekki í þvi efni, þegar hann gaf Júlíönu systur hennar
skálda-nafn — kallaði hana skáldkonuna- Eftir Júlíönu voru
margar laglegar vísur á gangi i þá daga. Ein af þeim
þessi, og margir kunna enn:
Sumri hallar, hausta fer
— heyri snjallir ýtar —
hafa fjallahnúkarner
húfur mjallahvítar.
Þegar Júlíana orti þessa vísu, var hún 15 vetra, og þvi
sízt takandi hart á rímgalla, sem svo var almennur í þá
daga, að fáir eða engir töldu það galla — (sjá endir fyrstu
og þriðju línu — n. 1. fer og hnúkarner.).
Soffía var heilsulaus síðustu 20 ár æfi sinnar — oftast
í og við rúmið. Hún andaðist í Winnipeg í Nóv. 1902. þá
komin yfir sjötugt.
1 Ontario var Baldvin aðeins sjö ár, fór þá til N. Dakota,
og nam land í Garðarbygð. Að fengnum eignarétti á því
landi seldi hann það. Eftir það var hann á ýmsum stöð-
um vestur við haf, nokkur ár á Mountain, N. D. síðar í
Selkirk, Man. Á báðum þeim stöðum stundaði hann járn-