Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1931, Blaðsíða 118

ári Rómulusar konungs: að þar fannst engin kona. Eiganidi
hans, Grandy, hefir með þessari breytni á búskaparlögunum
ætlað að sjá svo um, að konur gleptu ekki vinnumenn sína
frá verkum. Þrátt fyrir það þótt þessi tilhögun væri svona,
var allur viðurgern|ingur hvað borðhald áhrærði svo góður.
að margir, sem unnu þar myrkranna á milli, héldu að þeir
væru altaf í brúðkaupsveizlu. Um haustið, þegar þessari
vinnu var lokið, komu Islendingarnir heim aftur með nokkra
dali í vösum sínum- ólafur og Stefán höfðu verið heima
allt sumarið við plægingar, og héldu því starfi áfram, þar
til jörð fraus um haustið. Næsta vor sáðu þeir ýmsum
korntegundum í þessa bletti, sem plægðir voru sumarið áð-
ur, 1880, og fékst góð uppskera það sumar, 1881. Líka var
verð á hveiti ágætt það ár, $1.00 bushelið. Við uppskeru
þessa og verð á hveitikorninu þetta haust, birti mikið yfir
framtíðarvonum þessa fólks. Bygðarstjórinn og glæsi-
mennið Ölafur Guðmundsson, sem mestu hafði ráðið um
þetta landnám, áleit enga búskaparaðferð borga mönnum
eins vel fyrir störf sin eins og hveitiræktin. Það er ekki
ólíklegt að sú skoðun hafi alist upp í huga hans þegar hann
varm á Grandy Farm. Taldi hann eina ráðið til þess að
sigrast sem fyrst á örðugleikum frumbýlingsáranna, væri
að yrkja sem mest af bújörðum þeirra fyrir hveitiræktun.
Fljótt féllust hugir manna á þessa skoðun; þeir voru bún-
ir að sjá það að landið var afbragðsgott til hveitiræktar:
allt rennislétt og hvergi steinn eða annað til tafar. En til
þess að þetta kæmist í framkvæmd, þurfti að kaupa fleiri
vinnudýr, hesta eða uxa, og nauðsynleg akuryrkjuverkfæri.
1 þetta var ráðist og mest af því tekið til láns upp á næstu
uppskeruvonir. Haustið 1882 var allgóð uppskera, en sá
var galli á þeirri gjöf Njarðar, að verð á hveiti var aðeins
50 cent bushelið. Þótt svona færi í þetta skifti, deyfði það
ekki mikið hugi manna við akuryrkjuna, — einungis að
plægja sem mest og eiga sem stærsta akrana “undir sól og
regni”. Oftar en einu sinni kom það fyrir, meðan þessi
Islendingabygð varaði, að þegar uppskeruhorfumar voru
sem glæsilegastar og akrar stóðu í fullum þroska, að hagl-
stormur eyðilagði það alt á fáum mínútum. Frost gerðu