Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1931, Blaðsíða 144
142
enn þeir hefði sigrað skautagarpiim á Sporði, er svo mikið
orð færi af. Svo sátu þeir hjá okkur þrjá daga I góðu yfir-
læti og biðu byrjar. Loks kom dagurinn sem reyna skyldi.
Á Stórutjörnina, sem kölluð var, var nú kominn rennislétt-
ur ís, tær eins og spegilgler. Við systurnar fórum, ásamt
fleirum að horfa á leikinn.
Pabbi reyndi sig við þá alla, þar til allir — einn eftir
annan — uppgáfust og gengu frá. Svo engum blöðum var
um það að fletta, hver unnið hafði. En jafnvel þá kvaðst
pabbi ekki vera þreyttur. Hann tók okkur systurnar hvora
eftir aðra á háhest og flaug með okkur fram og aftur um
tjörnina þangað til við urðum uppgefnar á að halda okkur
um hálsinn á honum. En gaman var það. Skólapiltarnir
voru ekki alveg eins montnir þegar þeir fóru, eins cvg þil
er þeir komu.’’
Þannig er sagan. Um þetta og nálarsmíðið heyrði eg
talað á heimili föður míns, þegar eg var barn. Faðir minn
og Baldvin voru vinir og nágrannar, enda náin frændsemi
með þeim, Soffíu konu Baldvins og föður mínum. Baldvin
sagði mér að þau hefðu verði þrímenningar.
Baldvin var söngmaður góður og spilaði manna bezt á
langspil. Hann stýrði söng í kirkjunni í mörg ár og lærði
fyrstur manna þar um sveitir að syngja eftir nótum. Kom
fram í því eins og öllu sem hann gaf sig við, smekkvísi og
listræni.
Baldvin var laglega hagmæltur, en tók lítt á því nema
við sérstök tækifæri. Þá var hann óvenjulega fljótur.
Svakamenni nokkurt mælti fram þessa vísu:
“Löngum þó eg leiki glatt
og listir margar vinni,
mun eg varla fara flatt
fyrir veröldinni.” ,
Baldvin svaraði samstundis:
“Þu ef leikur þér of glatt,
þar af hlotnast kynni,
að þú síðar farir flatt
fyrir eilífðinni.”
Baldvin Helgason var af ólærðum manni lærdómsmaður