Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1931, Blaðsíða 143

141
smíðar. Til Oregon mun hann hafa farið kringum aldamót-
in, og þar lézt hann 1903, rúmlega 78 ára gamall.
Baldvin Helgason var höfðinglegur i sjón, og þegar sá
er þetta ritar, kyntist lionum var hann með mikið og fagurt
alskegg, sem tók ofan á bringu. Prúður í viðmóti og hátt-
erni öllu, sem þeir, er slík aðalseinkenni sækja í ættir fram.
Prúðmenskan var honum meðfædd, en ekki utan að lærð.
Hann skrifaði einkar fagra og netta rithönd. Enda var
hann listfengur á flesta hluti, og smiður með afbrigðum.
Þó gaf hann sig mest að járnsmíði. 1 þeirri grein tók hann
Sveinsbréf þegar hann var 23 ára gamall. En hann smíð-
aði margt fleira. Þegar eitthvað þurfti að smíða sérlega
vandað, voru sveitungar hans vanir að segja: “Farðu til
hans Baldvins, hann smíðar alt nema flöskugler”. Menn
sendu til hans úr fjarlægum sveitum o'g sýslum og pöntuðu
hjá honum ýmsa smíðisgripi, s- s. beizlisstengur og skauta-
járn, sem hann þótti smíða öðrum betur. Það var sent til
hans, til að smiða nálar í fyrstu saumavélina, sem fluttist
til landsins, þegar allar nálar sem með henni komu, voru
brotnar eða glataðar, og vann hann verkið svo vel, að hlut-
aðeigendur voru vel ánægðir. Pétur kaupmaður á Borð-
eyri bauð honum 12 spesiur til að smíða skrá fyrir sölubúð
sina — skrá, sem væri þjófheld. Það var ekki til neins að
smíða skrá eins og þær sem þá voru þektar heima. Pétur
hafði reynt þær allar, og engin dugði. Baldvin varð því að
gjöra uppfyndingu að skrá fyrst og smíða svo. Hann gjörði
það svo vel að dugði. Eftir það var aldrei brotist inn i
búð Péturs. En áður hafði það verið al-títt.
En Baldvin var listfengur á fleira en smíðar. Á yngri
árum sínum átti hann fáa sína líka að íþróttum, er þá tíðk-
uðust, hvort sem reyna var glímu, sund, skauta eða skíða-
farir. Um það, hve mikil skautamaður hann var, er eftir-
fylgjandi saga, með eiginorðum Helgu Baldvinsdóttur (Únd-
ína) Preemann, nú til heimilis að Longview, Washington.
“Einu sinni komu sex skólapiltar frá Reykjavík, til þess
að reyna sig á skautum við pabba minn. Þeir kváðust sigrast
hafa á öllum skólabræðrum sínum í þeim leik og voru
því dálítið upp með sér. En kváðust þó ekki ánægðir fyr
Almanak 1931, 9.