Kirkjuritið - 01.04.1971, Qupperneq 64

mesti trúfrœðingur um aldabil, Karl Barth,
nœrri 3000 blaðsíðum til þess að rœða um
friðþœgingarkenninguna, þ. e. sú er yfir-
skrift þessa kafla, þótt margvíslegt efni sé þar
flokkað undir. Þar rœðir hann um reiði Guðs
og lýsir henni sem eyðandi eldi, en merkilegt
er, að niðurstaðan er ekki fjarri úrlausn
Nordals og Hallgríms.
Bendir K. Barth ó, að reiðieldur Guðs sé
ekki fyrst og fremst „brennandi, sundrandi
og eyðileggjandi logi", heldur „lœknandi log
kœrleika hans."
Varla er það með öllu tilviljun, að er K.
Barth rœðir friðþœgingarkenninguna í hinu
mikla og margslungna móli sínu, vitnar hann
tvisvar í Hebreabréfið (10.31), en Nordal notar
einmitt þetta vers til stuðnings rökfœrslu
sinni.
Markverðast er, að bóðir, þeir K. Barth
og Sigurður Nordal Ijúka móli sínu, þótt mis-
langt sé, með sömu niðurstöðu: ,,bœði — og"
en ekki ,,annaðhvort — eða/7.
Annar mesti trúfrœðingur heims ó okkar
dögum, E. Brunner, kemst að svipaðri niður-
stöðu í trúfrœði sinni og vitnar þar til Lúthers,
Kierkegaards og heimspekingsins heimskunna
Williams James.
Hinn 43. sólmur og 44. fjalla um óbyrgð
mannsins annars vegar og kœrleika Guðs hins
vegar.
Sigurður Nordal túlkaði að nokkru hinn
fyrra sólminn með snilldarlegum greinum sín-
um, er hann hóði hina eftirminnilegu ritdeilu
við Einar H. Kvaran, þar sem hann deildi ó
óbyrgðarlausan, blóðvana kœrleika.
Föðurhugtak kristinnar trúar túlkar Nordal
í riti sínu nú með boðskap Hallgríms að grund-
velli, og raunar sjólft Nýja Testamentið, því að
hinn góðlyndi faðir Hallgríms er gagn-
gerasta útlegging orðasambandsins Abba
faðir í munni sjólfs Frelsarans, sem við eig-
um í bókmenntum okkar.
Barnsleg einlœgni og innnileiki er eitt ein-
kenni Passíusólmanna, og hvergi gœtir þessa
í jafnríkum mœli og í fertugasta og fjórða
sólminum.
Framhjó andstœðum í guðshugmynd kristin-
dómsins verður ekki komizt, en rök samfélags
barns og föður verður niðurstaðan.
Hér er ekki verið að gera einn mesta trú-
frœðing veraldar úr Sigurði Nordal vegna rita
hans, og þó ekki hinnar síðustu bókar og
einna beztu, þótt hér hafi verið nefndir menn,
sem hœst hafa gnœft innan trúfrœðinnar öld-
um saman, en aðeins vakin athygli ó, að í
furðulega einn og sama farveg fer djúp og
göfug hugsun, þegar reynt er að greiða flókna
gótu Guðs laga. Og þó veldur mestu, að róða
yfir barnslega hreinu hjarta og snöru — til
lífsþjónustu og við Guð.
Er Sigurði Nordal hér með þakkað hans
ógœta verk, Hallgrímur Pétursson og Passíu-
sólmarnir, og verður rit þetta vafalaust rit-
dœmt af sérfrœðingum okkar ó þeim sviðum,
er það nœr yfir.
En höfundur hafi síðastur orðið:
,,Engan getur órað fyrir því sólarstríði síra
Hallgríms, sem Passíusólmarnir eru sprottnir af
nema hann reyni að skilja, hvernig örvœnt-
ing vegna syndarinnar og fögnuður yfir von-
inni um endurlausn hafa skipzt þar ó og
barizt um völdin (bls. 87)."
,,Hallgrímur Pétursson var bœði vegna
skóldeðlis síns og trúarlífs, hneigðari til þess
að jóta en neita, til þess að rúma andstœður
fremur en útiloka þœr. Og hver veit nema
hann þrótt fyrir þó ósamkvœmni, sem af þessu
gat leitt, — eða jafnvel einmitt vegna hennar,
— hafi ó beztu stundum sínum komizt hœnu-
feti nœr því en hinir rökvísu kerfasmiðir að
óra fyrir leyndardómum þessarar órœðu til-
veru og þverstœðum mannlegs hlutskiptis?
(bls. 125).
Eiríkur J. Eiríksson.
Ebbe Arvidsson, Tage Bentzer:
KRISTIN TRÚFRÆÐI
Þórir Stephensen, sóknarprestur ó Sauðórkróki,
þýddi bók þessa úr sœnsku. Með honum hafa
starfað sr. Sigfús J. Árnason ó Miklabœ og
Hólmfríður Pétursdóttir, skólastjóri ó Löngu-
mýri. Höfuðkostur bókarinnar er hin mikla
óherzla ó bœn, biblíulestri og kirkjusókn, en
62