Kirkjuritið - 01.04.1971, Síða 84

5.
Eins og sakir standa er unnið að endurskoðun
alls guðfrœðinámsins í Noregi, og hefir það
verk verið falið sérstakri nefnd, Jukvan-nefnd-
inni, sem kennd er við Jukvan biskup, sem
er formaður nefndarinnar. Ekki hafði sú nefnd
skilað áliti, þá er ég var í Noregi, og ekki
heldur í febrúar 1971, en von er á þessu áliti
bráðlega. Það verður eflaust fróðlegt, enda
er nefndinni ekki cetlað að fjalla eingöngu um
kenimannlega námið. — Almenna námið í guð-
frœði er lengra en á nokkru öðru Norðurland-
anna. Einkum fannst ungum mönnum útlœrð-
um að stytta mœtti nám í Gt. og kirkjusögu,
enda eru báðar greinar miklu umfangsmeiri
hjá þeim en oss.
Af bókalista, sem mönnum er ráðlagt að
kynna sér, má sjá, að bent er á bœkur eftir
rúmlega 170 höfunda, auk allmargra tímarita.
Auðvitað lesa menn ekki allan þennan fjölda
bóka, en verða þó að kynna sér álitlega mikið
af bókum — og vera svo vel lesnir í sex
greinum, að þeir geti tekið próf í þeim, auk
verklegu prófanna. Kennslutímar eru mismargir,
en ekki undir 45 í veigamestu greinunum.
Námsmenn eiga mjög annríkt meðan námið
stendur, og sumum fannst það vera ofhlaðið
frœðilegu efni. Vera má, að sumar greinarnar
verði fluttar inn í frœðilega námið, t. d.
ekumenik og kristniboðsfrœði, enda hefir ný-
lega verið skipaður sérstakur prófessor í þeim
við Universitetet, dr. Nils Bloch-Hoell. Til er
einnig sjálfstœð stofnun í þessum vísindum,
Egede-lnstituttet, mjög vel búið bókum og
tímaritum, með hagstœðum vinnuskilyrðum-
Forstjóri þess er dr. Olav G. Myklebust, sér-
fróður maður í fyrrnefndum frœðum.
Ástœða vœri til að skrifa sérstakar greinar
um hvern einstakan þátt námsins og gagnserrV
greinanna, en það verður að bíða seinna tíma.
C. O. ROSENÍUS:
Huggunarbréf til vinar
í sálarneyð.
Hér er Immanúel. Sé það bnggun vor
i Hfi og dattða. Hrelldi bróðir, sért þtt
enn í þessitm beimi sorganna og
reynslttnnar, þá vildi ég hér með aðeins
segja: Lít á það sem mesta fagnaðarefni,
að allttr þessi vesaldómttr, freistingar og
sálarstríð ttnna þér bvergi griða nema
í Kristi og orði hans, sem að eilíftt
stendur. Ekkert veit ég örttggara og
áreiðanlegra en það, að sú sál er frels-
ttð og gengttr í danðanttm inn til eilífs
fagnaðar, — stt sál, sem bvergi finnur
hvíld né htiggun í neinu nema í Kristi
og orði bans. Sá sem hefttr Soninn,
befttr lífið, HVAÐ, sem bér kann að
striða á hann, þvt að lífið er einungis t
í Gttðs Syni. Oll sú httgsýki og það
sálarstríð, sem þú lýsir í bréfi þintt,
ýmist, að þti finnir ekki til syndarinnar
né iðrist hennar, að þti efist jafnvel ttm
tilverit Gttðs, ellegar að öll trúartilfinn-
ing sé dattð, — allir slíkir erfiðleikar
ertt nœsta hversdagslegir meðal allra Gttðs
barna, og þeir skttltt striða á oss, svo
lengi sem vér erttm hér, svo lengi sem
óvinttrinn ncer til vor. En þeir geta
aldrei haggað þvi, að vér erttm í náð-
inni, ef vér aðeins flýjttm með allt til
Frelsara heimsins, Jesú. Þá fyrst, er hann
leysir oss frá timanlegtt striði og raun-
ttm og kallar oss til sabbatshvildar sinn-
ar, þá fyrst batnar oss, já, verðttr oss
fttllkomlega rótt. Ver þess vegna hœg-
ttr, hægttr. Komi hann fyrr eða siðar.
Og þá kemttr hann með sömtt náð, trú-
festi og ttmhyggjtt, sem hann beitti til
þess eitt sinn að vekja oss upp frá
dauðttm og draga oss til sín i kœrleika.
Hafi hann látið sér svo annt ttm oss
í þesstt lífi, þá verðttr það varla miðttr
i dattða vorttm, eða mttndi hann þá
fara að kasta oss burtu, er hann hefttr
haft svo mikið fyrir oss i lífintt. Því
að svo sem hann hafði elskað sina, þá
er í heiminum vortt, — svo attðsýndi
hann þeim mt elsktt sina allt til enda.
Þess vegna: hvil þig óruggur i náð hans
og sannleika. Les 91. Daviðssálm og
gættu vel bæði að fyrstu og síðustu
versunttm. Bæt þar við Jóh. 17. Og
siðan: Drottinn sé með þér.
Stokkbólmi, hinn 15. jútní 1863.
82
j