Kirkjuritið - 01.10.1971, Síða 46

samið rœður sínar fyrirfram. Hann
talaði mikið um alvöru syndarinnar
og kœrleika Guðs. Hann brýndi fyrir
áheyrendum sínum að lifa grandvöru
lífi og iðka guðrœkni.
Hauge kom aldrei til hugar að
stofna eigin söfnuð. Hann taldi sig
alltaf vera meðlim kirkjunnar og
brýndi fyrir fylgismönnum sínum að
sœkja guðsþjónustur og leggja rcekt
við sakramenti kirkjunnar.
Starf Hauge mœtti fljótt harðri mót-
spyrnu. Sú mótspyrna, sem örlaga-
ríkust var, kom frá prestunum. Þeim
fannst sér misboðið með predikun
ómenntaða bóndans.
Til var tilskipun frá árinu 1741,
sem bannaði leikmönnum að halda
guðrœkilegar samkomur án sam-
þykkis sóknarprestsins. Þessari tilskip-
un var fljótt beitt gegn Hauge. Ein-
stöku prestar gáfu Hauge samþykki
sitt til að predika eða létu það af-
skiptalaust. En fleiri beittu valdi sinu
og vildu koma í veg fyrir starf hans.
Hauge var því hvað eftir annað
handtekinn og varpað í fangelsi, en
oftast látinn laus aftur von bráðar.
Á þriðja í jólum 1797 hélt Hauge
samkomu í Glemminge nálœgt Frið-
riksstað. Presturinn hafði messað í
kirkjunni daginn áður og var fátt
við kirkju. En á samkomunni hjá
Hauge var margt manna. Á meðan
Hauge var að tala glumdi allt i einu
við bjölluhljóð. Þar var kominn sókn-
arpresturinn í fylgd með fógetanum
til að handtaka Hauge.
Öllum viðstöddum brá i brún og
bœndurnir bjuggu sig til að leggja
hendur á prestinn og koma i veg
fyrir handtöku Hauge.
44
ilið
að'
„Látið þetta ógert," sagði Hauge<
fór i yfirhöfn sina og fylgdist mo*'
þróalaust með prestinum.
Þannig var Hauge. Hann bannað1
vinum sínum að efna til mól'þi"00
gegn yfirvöldunum. Hann vildi heldur
þola illt en rísa gegn réttmœtum yf'r'
völdum.
Eitt sinn var Hauge varpað í fang'
elsi i Ál í Hallingdal. Á sunnudegj
safnaði lénsmaðurinn saman hópi a
gáskafullum unglingum, útvegað'
hljóðfœraleikara og fór með alla
hersinguna inn í fangelsið til Hauge-
,,Nú verður þú að dansa við okkun
Hauge," sagði lénsmannsfrúin
þreif í hönd hans. Allir hlógu dátt-
„Það skal ég gera, ef þið sp1
það sem ég sting upp á," svan
Hauge.
Það var samþykkt, og Hauge t°
að syngja sálm, sem byrjaði þannig;
„Nú má ei máttug rikja i mínu hol°'
synd."
Lénsmannsfrúin sleppti takinu
alla setti hljóða.
Er Hauge lauk söngnum, tók hann
að predika svo kröftuglega, að marg
ir táruðust. Það var allur annar svip'
ur yfir hópnum, er hann tindist át
úr fangelsinu stuttu siðar.
Hauge mœtti ekki andspyrnu hj°
öllum áhrifamönnum þjóðarinnar.
þar nefna t. d. Johan Nordal Brun>
biskup í Bergen, sem sagðist ekk1
sjá ástœðu til að hefta starf Hauge
á meðan aðrir mœttu óáreittir sV'
virða guðsótta og góða siðu!
Að ráði vina sinna keypti Hauge
borgarabréf í Bergen og gerðist ua1
skeið kaupmaður þar í bœ.
Hann beitti sér mjög fyrir ýmsuA1
Á